Αρχείο για την κατηγορία ‘ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ’

Αρχείο για την κατηγορία ‘ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ’

26ΔΕΚ

Χριστός Γεννάται! Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου(σε μετάφραση)

Δημοσιεύθηκε από τον χρήστη dosambr στις ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ. Γράψτε ένα σχόλιο

Μυστήριο παράξενο και παράδοξο αντικρίζω.

Βοσκών φωνές φτάνουν στ’ αυτιά μου. Δεν παίζουν σήμερα με τις φλογέρες τους κάποιον τυχαίο σκοπό. Τα χείλη τους ψάλλουν ύμνο ουράνιο.

Οι άγγελοι υμνολογούν, οι αρχάγγελοι ανυμνούν, ψάλλουν τα Χερουβείμ και δοξολογούν τα Σεραφείμ. Πανηγυρίζουν όλοι, βλέποντας το Θεό στη γη και τον άνθρωπο στους ουρανούς.

Σήμερα η Βηθλεέμ μιμήθηκε τον ουρανό: Αντί γι’ αστέρια, δέχτηκε τους αγγέλους· αντί για ήλιο, δέχτηκε τον Ήλιο της δικαιοσύνης. Και μη ζητάς να μάθεις το πώς. Γιατί όπου θέλει ο Θεός, ανατρέπονται οι φυσικοί νόμοι. Εκείνος λοιπόν το θέλησε. Και το έκανε. Κατέβηκε στη γη κι έσωσε τον άνθρωπο. Όλα συνεργάστηκαν μαζί Του γι’ αυτόν το σκοπό.

Σήμερα γεννιέται Αυτός που υπάρχει αιώνια, και γίνεται αυτό που ποτέ δεν υπήρξε. Είναι Θεός και γίνεται άνθρωπος! Γίνεται άνθρωπος και πάλι Θεός μένει!

Όταν γεννήθηκε, οι Ιουδαίοι δεν δέχονταν την παράδοξη γέννηση Του:

Από τη μια οι Φαρισαίοι παρερμήνευαν τα ιερά βιβλία· κι από την άλλη οι γραμματείς δίδασκαν αλλά αντί άλλων. Ο Ηρώδης πάλι, ζητούσε να βρει το νεογέννητο Βρέφος όχι για να το τιμήσει, μα για να το θανατώσει.

Ε λοιπόν, όλοι αυτοί σήμερα τρίβουν τα μάτια τους, βλέποντας το Βασιλιά τ’ ουρανού να βρίσκεται στη γη μ’ ανθρώπινη σάρκα, γεννημένος από παρθενική μήτρα.

Και ήρθαν οι βασιλιάδες να προσκυνήσουν τον επουράνιο Βασιλιά της δόξας.

*

Ήρθαν οι στρατιώτες να υπηρετήσουν τον Αρχιστράτηγο των ουράνιων Δυνάμεων.

*

Ήρθαν οι γυναίκες να προσκυνήσουν Εκείνον που μετέβαλε τις λύπες της γυναίκας σε χαρά.

*

Ήρθαν οι παρθένες να προσκυνήσουν Εκείνον που δημιούργησε τους μαστούς και το γάλα, και τώρα θηλάζει από Μητέρα Παρθένο.

*

Ήρθαν τα νήπια να προσκυνήσουν Εκείνον που έγινε νήπιο, για να συνθέσει δοξολογικό ύμνο «από τα στόματα των νηπίων» (Ψαλμ. 8:3).

*

Ήρθαν τα παιδιά να προσκυνήσουν Εκείνον που η μανία του Ηρώδη τα ανέδειξε σε πρωτομάρτυρες.

*

Ήρθαν οι ποιμένες να προσκυνήσουν τον καλό Ποιμένα, που θυσίασε τη ζωή Του για χάρη των προβάτων.

*

Ήρθαν οι ιερείς να προσκυνήσουν Εκείνον που έγινε αρχιερέας όπως ο Μελχισεδέκ (Εβρ. 5:10).

*

Ήρθαν οι δούλοι να προσκυνήσουν Εκείνον που πήρε μορφή δούλου, για να μετατρέψει τη δουλεία μας σ’ ελευθερία.

*

Ήρθαν οι ψαράδες να προσκυνήσουν Εκείνον που τους μετέβαλε σε «ψαράδες ανθρώπων»

(Ματθ. 4:19)

*

Ήρθαν οι τελώνες να προσκυνήσουν Εκείνον που από τους τελώνες ανέδειξε ευαγγελιστή.

*

Ήρθαν οι πόρνες να προσκυνήσουν Εκείνον που παρέδωσε τα πόδια του στα δάκρυα μιας πόρνης.

Κοντολογίς, ήρθαν όλοι οι αμαρτωλοί να δουν τον Αμνό του Θεού, που σηκώνει στους ώμους Του την αμαρτία του κόσμου:

*

Οι μάγοι για να Τον προσκυνήσουν

*

οι ποιμένες για να Τον δοξολογήσουν

*

οι τελώνες για να Τον κηρύξουν

*

οι πόρνες για να Του προσφέρουν μύρα’

*

η Σαμαρείτισσα για να ξεδιψάσει·

*

η Χαναναία για να ευεργετηθεί.

Αφού λοιπόν όλοι σκιρτούν από χαρά, θέλω κι εγώ να σκιρτήσω, θέλω να χορέψω, θέλω να πανηγυρίσω. Δίχως κιθάρα, δίχως αυλό, δίχως λαμπάδες αναμμένες στα χέρια μου. Πανηγυρίζω κρατώντας, αντί γι’ αυτά, τα σπάργανα του Χριστού. Αυτά είναι η ελπίδα μου, αυτά η ζωή μου, αυτά η σωτηρία μου, αυτά ο αυλός μου, αυτά η κιθάρα μου. Γι’ αυτό τα ‘χω μαζί μου: Για να πάρω από τη δύναμη τους δύναμη, για να φωνάξω μαζί με τους αγγέλους, «δόξα στον ύψιστο Θεό», και με τους ποιμένες, «και ειρήνη στη γη, ευλογία στους ανθρώπους» (Λουκ. 2:14).

Και ξέρετε γιατί; Γιατί Εκείνος που προαιώνια γεννήθηκε από τον Πατέρα ανεξήγητα, γεννιέται σήμερα από παρθένα υπερφυσικά. Το πώς, το γνωρίζει η χάρη του Αγίου Πνεύματος. Εμείς μόνο τούτο μπορούμε να πούμε: Πως αληθινή είναι και η ουράνια γέννηση του, αδιάψευστη είναι και η επίγεια. Αλήθεια είναι ότι γεννήθηκε Θεός από Θεό, αλήθεια είναι και ότι γεννήθηκε άνθρωπος από παρθένα. Στον ουρανό είναι ο μόνος που γεννήθηκε από τον Πατέρα μόνο, γιος Του μονογενής. Και στη γη είναι ο μόνος που γεννήθηκε από την Παρθένο μόνο, γιος της μονογενής. Όπως στην περίπτωση της ουράνιας γεννήσεώς Του είναι ασέβεια να σκεφτούμε μητέρα, έτσι και στην περίπτωση της επίγειας γεννήσεώς Του είναι βλασφημία να υποθέσουμε πατέρα. Ο Θεός Τον γέννησε με τρόπο θεϊκό. Η Παρθένος Τον γέννησε με τρόπο υπερφυσικό. Έτσι, ούτε η ουράνια γέννησή Του μπορεί να εξηγηθεί, ούτε η ενανθρώπησή Του μπορεί να ερευνηθεί. Το ότι Τον γέννησε η Παρθένος σήμερα το γνωρίζω. Το ότι Τον γέννησε ο Θεός προαιώνια το πιστεύω. Κι έχω μάθει να τιμώ σιωπηλά τη γέννηση Του, χωρίς φιλοπερίεργες έρευνες κι ανώφελες συζητήσεις. Γιατί, σ’ ό,τι άφορα το Θεό, δεν πρέπει να στέκεται κανείς στη φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, αλλά να πιστεύει στη δύναμη Εκείνου που κατευθύνει τα πάντα.

Τι φυσικότερο από το να γεννήσει μια παντρεμένη γυναίκα; Άλλα και Τι πιο παράδοξο από το να γεννήσει παιδί μια παρθένα, δίχως άνδρα, και να παραμείνει παρθένα;

Το αυτό λοιπόν μπορούμε να ερευνούμε ό,τι γίνεται σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους. Ό,τι όμως συμβαίνει με τρόπο υπερφυσικό, ας το σεβόμαστε σιωπηλά. Όχι γιατί είναι επικίνδυνο, αλλά γιατί είναι ανερμήνευτο.

Φόβο νιώθω μπροστά στο θείο μυστήριο.

Τι να πω και τι να λαλήσω;

Βλέπω εκείνη που γέννησε. Βλέπω κι Εκείνον που γεννήθηκε. Άλλα τον τρόπο της γεννήσεως δεν μπορώ να τον καταλάβω. Όπου θέλει, βλέπετε, ο Θεός, νικώνται οι φυσικοί νόμοι. Έτσι έγινε κι εδώ: Παραμερίστηκε η φυσική τάξη και ενέργησε η θεία θέληση.

Πόσο ανέκφραστη είναι η ευσπλαχνία του Θεού!

Ο προαιώνιος Υιός του Θεού, ο άφθαρτος και αόρατος και ασώματος, κατοίκησε μέσα στο φθαρτό και ορατό σώμα μας. Για ποιο λόγο; Να, όπως ξέρετε, εμείς οι άνθρωποι πιστεύουμε περισσότερο σ’ ό,τι βλέπουμε παρά σ’ ό,τι ακούμε. Στα ορατά πιστεύουμε. Στ’ αόρατα όχι. Έτσι δεν πιστεύαμε στον αόρατο αληθινό Θεό, αλλά λατρεύαμε ορατά είδωλα με μορφή ανθρώπων.

Δέχτηκε λοιπόν ο Θεός να παρουσιαστεί μπροστά μας με ορατή μορφή ανθρώπου, για να διαλύσει μ’ αυτόν τον τρόπο κάθε αμφιβολία για την ύπαρξη Του. Κι ύστερα, αφού μας διδάξει με την αισθητή και αναμφισβήτητη παρουσία Του, να μας οδηγήσει εύκολα στην αληθινή πίστη, στ’ αόρατα και υπερφυσικά.

Κατάπληξη με γεμίζει το θαύμα!

Παιδί βλέπω τον προαιώνιο Θεό!

Σε φάτνη αναπαύεται, Αυτός που έχει θρόνο τον ουρανό!

Χέρια ανθρώπινα αγγίζουν τον απρόσιτο κι ασώματο!

Με σπάργανα είναι σφιχτοδεμένος, Αυτός που σπάει τα δεσμά της αμαρτίας!

Όμως… τούτο είναι το θέλημά Του: Την ατιμία να μεταβάλει σε τιμή· με δόξα να ντύσει την ευτέλεια· και την προσβολή σ’ αρετή να μεταπλάσει.

Πήρε το σώμα μου. Μού προσφέρει το Πνεύμα Του. Μού χαρίζει το θησαυρό της αιώνιας ζωής, παίρνοντας αλλά και δίνοντάς μου: Παίρνει τη σάρκα μου για να με αγιάσει· μού δίνει το Πνεύμα Του για να με σώσει.

«Να, η παρθένος θα μείνει έγκυος» (Ήσ. 7:14).

Τα λόγια είναι της συναγωγής, μα το απόκτημα της Εκκλησίας.

Η συναγωγή έθαψε το νήμα· Η Εκκλησία φόρεσε τη βασιλική στολή.

Η Ιουδαία Τον γέννησε η οικουμένη Τον υποδέχτηκε.

Η συναγωγή Τον θήλασε και Τον έθρεψε· η Εκκλησία Τον παρέλαβε και ωφελήθηκε.

Στη συναγωγή βλάστησε το κλήμα, εμείς όμως απολαμβάνουμε τα σταφύλια της αλήθειας.

Η συναγωγή τρύγησε τα σταφύλια οι ειδωλολάτρες όμως πίνουν το μυστικό πιοτό.

Εκείνη έσπειρε στην Ιουδαία το σπόρο· οι ειδωλολάτρες όμως θέρισαν το στάχυ με το δρεπάνι της πίστεως. Αυτοί έκοψαν με σεβασμό το ρόδο, και στους Ιουδαίους έμεινε το αγκάθι της απιστίας.

Το πουλάκι πέταξε, κι αυτοί οι ανόητοι κάθονται και φυλάνε ακόμα τη φωλιά.

Οι Ιουδαίοι πασχίζουν να ερμηνεύσουν το βιβλίο του γράμματος, και οι ειδωλολάτρες τρυγούν τον καρπό του Πνεύματος.

«Να, η παρθένος θα μείνει έγκυος».

Πες μου, Ιουδαίε, πες μου λοιπόν, ποιόν γέννησε;

Δείξε, σε παρακαλώ, θάρρος, έστω και σαν εκείνο που έδειξες μπροστά στον Ηρώδη. Αλλά δεν έχεις θάρρος. Και ξέρω γιατί. Γιατί είσαι επίβουλος. Στον Ηρώδη μίλησες για να Τον εξολοθρεύσει και σ’ εμένα δεν μιλάς για να μην Τον προσκυνήσω.

Ποιόν λοιπόν γέννησε; Ποιόν;

Το Δημιουργό της κτίσεως. Κι αν εσύ σωπαίνεις, η φύση το βροντοφωνάζει. Τον γέννησε λοιπόν με τον τρόπο που ο ίδιος θέλησε να γεννηθεί. Στη φύση δεν υπήρχε η δυνατότητα μιας τέτοιας γεννήσεως. Εκείνος όμως, ως κύριος της φύσεως, επινόησε τρόπο γεννήσεως παράδοξο. Κι έδειξε έτσι ότι, και άνθρωπος που έγινε, δεν γεννήθηκε σαν άνθρωπος, μα όπως μόνο σε Θεό ταιριάζει.

Εκείνος που έπλασε τον Αδάμ από παρθένα γη, Εκείνος που από τον Αδάμ κατόπιν έκαμε γυναίκα, γεννήθηκε σήμερα από παρθένα κόρη που νίκησε τη φύση, ξεπερνώντας το νόμο του γάμου.

Ο Αδάμ τότε, χωρίς να έχει γυναίκα, γυναίκα απόκτησε.

Η Παρθένος τώρα, χωρίς να έχει άνδρα, άνδρα γέννησε.

Και γιατί έγινε αυτό; Να γιατί:

Οι γυναίκες είχαν ένα παλαιό χρέος προς τους άνδρες, αφού από τον Αδάμ είχε βλαστήσει γυναίκα χωρίς τη μεσολάβηση άλλης γυναίκας. Για αυτό η Παρθένος σήμερα, ξεπληρώνοντας στους άνδρες το χρέος της Εύας, γέννησε χωρίς άνδρα, δείχνοντας έτσι την ισοτιμία της φύσεως.

Σώος έμεινε ο Αδάμ μετά την αφαίρεση της πλευράς του.

Αδιάφθορη έμεινε κι η Παρθένος μετά τη γέννηση του Βρέφους.

Άλλα πρόσεξε και κάτι ακόμα:

Δεν έπλασε ο Κύριος κάποιο άλλο σώμα για να εμφανιστεί στη γη. Πήρε το σώμα του ανθρώπου, για να μη φανεί ότι περιφρονεί την ύλη από την οποία δημιουργήθηκε ο Αδάμ. Ήρθαν έτσι, Θεός και άνθρωπος, σε μυστική ένωση. Κι ο διάβολος, που είχε υποδουλώσει τον άνθρωπο, τράπηκε σε φυγή.

Ο Θεός γίνεται άνθρωπος, αλλά γεννιέται ως Θεός. Αν προερχόταν, όπως εγώ, από έναν κοινό γάμο, πολλοί θα θεωρούσαν απάτη τη γέννηση Του. Γι’ αυτό γεννιέται από παρθένα·

Γι` αυτό διατηρεί τη μήτρα της άθικτη· γι’ αυτό διαφυλάσσει την παρθενία της ακέραιη: Για να γίνει ο παράξενος τρόπος της γεννήσεως αιτία ακλόνητης πίστεως.

Σ’ αυτόν λοιπόν που θ’ αμφισβητήσει την άσπορη γέννηση του Λόγου του Θεού, θα επικαλεστώ ως μάρτυρα την αμόλυντη σφραγίδα της παρθενίας.

Πες μου λοιπόν, Ιουδαίε, γέννησε η Παρθένος ή όχι; Κι αν μεν γέννησε, γιατί δεν ομολογείς την υπερφυσική γέννηση; Αν πάλι δεν γέννησε, γιατί εξαπάτησες τον Ηρώδη; Όταν εκείνος ζητούσε να μάθει που θα γεννηθεί ο Χριστός, εσύ δεν είπες «στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας»; (Ματθ. 2:4) Μήπως εγώ γνώριζα την πόλη ή τον τόπο; Μήπως εγώ γνώριζα την αξία του Βρέφους που ήρθε στον κόσμο; Ο Ησαΐας και οι προφήτες σας δεν μίλησαν γι’ Αυτό; Κι εσείς, οι αγνώμονες εχθροί, δεν εξηγήσατε την αλήθεια; Εσείς, οι γραμματείς κι οι Φαρισαίοι, οι ακριβείς φύλακες του νόμου, δεν μας διδάξατε για το Χριστό; Εσείς δεν ερμηνεύσατε τις Γραφές; Μήπως εμείς γνωρίζαμε τη γλώσσα σας; Και όταν γέννησε , η Παρθένος, εσείς δεν παρουσιάσατε στον Ηρώδη τη μαρτυρία του προφήτη Μιχαία, «Αλλ’ από σένα, Βηθλεέμ, πόλη της περιοχής του Εφραθά, αν και είσαι μια από τις μικρότερες πόλεις του Ιούδα, θα αναδειχθεί αρχηγός του Ισραήλ»; (Μιχ. 5:1)

Πολύ καλά είπε ο προφήτης «από σένα». Από σάς προήλθε και παρουσιάστηκε σ’ ολόκληρο τον κόσμο.

Παρουσιάστηκε ως άνθρωπος, για να καθοδηγήσει τους ανθρώπους. Παρουσιάστηκε ως Θεός, για να σώσει την οικουμένη.

Μα τι ωφέλιμοι εχθροί που είστ’ εσείς! Τι φιλάνθρωποι κατήγοροι!

Εσείς κατά λάθος δείξατε πως το νεογέννητο της Βηθλεέμ είναι Θεός. Εσείς Τον κηρύξατε χωρίς να το θέλετε. Εσείς Τον φανερώσατε, πασχίζοντας να Τον κρύψετε. Εσείς Τον ευεργετήσατε, επιθυμώντας να Τον βλάψετε.

Τι αστοιχείωτοι δάσκαλοι είστε, αλήθεια; Εσείς πεινάτε, και τρέφετε άλλους. Εσείς διψάτε, και ποτίζετε άλλους. Πάμφτωχοι είστε, και πλουτίζετε άλλους.

Ελάτε λοιπόν να γιορτάσουμε! Ελάτε να πανηγυρίσουμε! Είναι παράξενος ο τρόπος της γιορτής -όσο παράξενος είναι κι ο λόγος της γεννήσεως του Χριστού.

Σήμερα λύθηκαν τα μακροχρόνια δεσμά.

Ο διάβολος καταντροπιάστηκε.

Οι δαίμονες δραπέτευσαν.

Ο θάνατος καταργήθηκε.

Ο παράδεισος ανοίχτηκε.

Η κατάρα εξαφανίστηκε.

Η αμαρτία διώχτηκε.

Η πλάνη απομακρύνθηκε.

Η αλήθεια αποκαλύφθηκε.

Το κήρυγμα της ευσέβειας ξεχύθηκε και διαδόθηκε παντού.

Η βασιλεία των ουρανών μεταφυτεύθηκε στη γη.

Οι άγγελοι συνομιλούν με τους ανθρώπους.

Όλα έγιναν ένα.

Γιατί;

Γιατί κατέβηκε ο Θεός στη γη κι ο άνθρωπος ανέβηκε στους ουρανούς. Κατέβηκε ο Θεός στη γη και πάλι βρίσκεται στον ουρανό. Ολόκληρος είναι στον ουρανό κι ολόκληρος στη γη. Έγινε άνθρωπος κι είναι Θεός. Είναι Θεός και πήρε σάρκα. Κρατιέται σε παρθενική αγκαλιά και στα χέρια Του κρατάει την οικουμένη.

Τρέχουν κοντά Του οι μάγοι. Τρέχουμε κι εμείς. Τρέχει και τ’ αστέρι για να φανερώσει τον Κύριο τ’ ουρανού. Μα… κι Εκείνος τρέχει. Τρέχει προς την Αίγυπτο. Και φαίνεται βέβαια, πώς πηγαίνει εκεί για ν’ αποφύγει την επιβουλή του Ηρώδη. Όμως τούτο γίνεται για να εκπληρωθούν τα προφητικά λόγια: «Την ήμερα εκείνη ο ισραηλιτικός λαός θα πάρει τρίτος, μετά τους Ασσυρίους και τους Αιγυπτίους, την ευλογία του Θεού πάνω στη γη» (Ησ. 19:24).

Τι λες, Ιουδαίε; Εσύ που ήσουν πρώτος έγινες τρίτος; Οι Αιγύπτιοι και οι Ασσύριοι μπήκαν μπροστά, και ο πρωτότοκος Ισραήλ πήγε πίσω;

Ναι. Έτσι είναι. Οι Ασσύριοι θα γίνουν πρώτοι, επειδή αυτοί πρώτοι με τους μάγους τους προσκύνησαν τον Κύριο. Πίσω τους οι Αιγύπτιοι, που Τον δέχτηκαν, όταν κατέφυγε στα μέρη τους για ν’ αποφύγει την επιβουλή του Ηρώδη. Τρίτος και τελευταίος ο Ισραηλιτικός λαός, που γνώρισε τον Κύριο από τους αποστόλους, μετά τη βάπτισή Του στον Ιορδάνη.

Τι άλλο μένει να πω;

Δημιουργό και φάτνη βλέπω… Βρέφος και σπάργανα… Λεχώνα παρθένα, περιφρονημένη. Φτώχεια πολλή… Ανέχεια πολλή…

Είδες όμως Τι πλούτος μέσα στη μεγάλη φτώχεια; Ο Πλούσιος έγινε φτωχός για χάρη μας. Δεν έχει ούτε κρεβάτι ούτε στρώμα. Μέσα σε ταπεινό παχνί Τον έχουν αποθέσει…

Ω φτώχεια, πλούτου πηγή!

Ω πλούτε αμέτρητε, κρυμμένε μες στη φτώχεια!

Μέσα στη φάτνη κείτεσαι και την οικουμένη σαλεύεις.

Μέσα σε σπάργανα τυλίγεσαι και σπας τα δεσμά της αμαρτίας.

Λέξη ακόμα δεν άρθρωσες και δίδαξες στους μάγους τη θεογνωσία.

Τι να πω και τι να λαλήσω;

Να Βρέφος σπαργανωμένο!

Να η Μαρία, Μητέρα και Παρθένος μαζί!

Να ο Ιωσήφ, πατέρας τάχα του Παιδιού!

Εκείνη η γυναίκα, αυτός ο άνδρας. Νόμιμες οι ονομασίες, αλλά χωρίς περιεχόμενο.

Ο Ιωσήφ μνηστεύθηκε μόνο τη Μαρία, και το Άγιο Πνεύμα την επισκίασε. Έτσι, γεμάτος απορία, δεν ήξερε Τι να υποθέσει για το Βρέφος: Να πει πώς ήταν καρπός μοιχείας, δεν τολμούσε. Να προσφέρει λόγο βλάσφημο εναντίον της Παρθένου, δεν μπορούσε. Ούτε πάλι δεχόταν το Παιδί σαν δικό του, γιατί του ήταν άγνωστο το πώς και από ποιόν γεννήθηκε.

Αλλά να, που, πάνω στη σύγχυσή του, παίρνει απάντηση από τον ουρανό, με τη φωνή του αγγέλου: «Ιωσήφ, μη διστάσεις να πάρεις στο σπίτι σου τη Μαριάμ, γιατί το παιδί που περιμένει προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα» (Ματθ. 1:20). Και φανέρωσε έτσι σ’ εκείνον και σ’ εμάς ότι το Άγιο Πνεύμα επισκίασε την Παρθένο.

Γιατί όμως ο Χριστός θέλησε να γεννηθεί από παρθένα, αφήνοντας αβλαβή την παρθενία της;

Να γιατί:

Κάποτε ο διάβολος εξαπάτησε την παρθένα Εύα. Τώρα ο άγγελος έφερε το λυτρωτικό μήνυμα στην Παρθένο Μαριάμ.

Κάποτε η Εύα ξεστόμισε λόγο, που έγινε αιτία θανάτου. Τώρα η Μαρία γέννησε το Λόγο, που έγινε αιτία αιώνιας ζωής.

Ο λόγος της Εύας έδειξε το δέντρο, που έβγαλε τον Αδάμ από τον παράδεισο.

Ο Λόγος της Μαρίας έδειξε το Σταυρό, που έβαλε τον Αδάμ πάλι στον παράδεισο.

Σ’ αυτόν λοιπόν, το Λόγο του Θεού και Υιό της Παρθένου, που άνοιξε δρόμο μέσα σε τόπο αδιάβατο, ας αναπέμψουμε δοξολογία μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα στους αιώνες των αιώνων.

Αμήν

ΠΗΓΗ.Αναδημοσίευση από: http://www.constantinosa.gr

23ΔΕΚ

Tα σπάργανα τού Χριστού(Λόγος αγίου Ιωάννου τού Χρυσοστόμου)

Δημοσιεύθηκε από τον χρήστη dosambr στις ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ. Γράψτε ένα σχόλιο

20ΔΕΚ

ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ: «Επεθύμησε πόρνη …»

Δημοσιεύθηκε από τον χρήστη dosambr στις ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ. Γράψτε ένα σχόλιο

Κείμενο
Ἀλλ᾿ ὅπερ ἔλεγον, ὁ τοσοῦτος καὶ τηλικοῦτος ἐπεθύμησε πόρνης. Πόρνης ἐπεθύμει ὁ Θεός; Ναί, πόρνης· τῆς φύσεως τῆς ἡμετέρας λέγω. Πόρνης ἐπεθύμει ὁ Θεός; Καὶ ἄνθρωπος μέν, ἐὰν ἐπιθυμήσῃ πόρνης καταδικάζεται, Θεός δὲ πόρνης ἐπιθυμεῖ; Καὶ πάνυ. Πάλιν ἄνθρωπος ἐπιθυμεῖ πόρνης, ἵνα γένηται πόρνος· Θεὸς δὲ ἐπιθυμεῖ πόρνης, ἵνα τὴν πόρνην παρθένον ἐργάσηται· ὥστε ἡ ἐπιθυμία τοῦ ἀνθρώπου, ἀπώλεια τῆς ἐπιθυμουμένης· ἡ δὲ ἐπιθυμία τοῦ Θεοῦ, σωτηρία τῇ ἐπιθυμουμένῃ. Ὁ τοσοῦτος καὶ τηλικοῦτος ἐπεθύμησε πόρνης; Καὶ τί; Ἵνα γένηται νυμφίος. Τί ποεῖ; Οὐ πέμπει πρὸς αὐτὴν οὐδένα τῶν δούλων, οὐ πέμπει ἀρχάγγελον, οὐ πέμπει τὰ Χερουβίμ, οὐ πέμπει τὰ Σεραφίμ· ἀλλ᾿ αὐτὸς παραγίνεται ὁ ἐρῶν. Πάλιν ἔρωτα ἀκούσας, μὴ αἰσθητὸν νόμιζε. Ἔκλεγε τὰ νοήματα ἀπὸ τῶν λέξεων, καθάπερ ἀρίστη μέλιττα ἐφιπταμένη τοῖς ἄνθεσι, καὶ τὸ κηρίον λαμβάνουσα, τὰς δὲ βοτάνας ἐῶσα.

Ἐπεθύνησε πόρνης· καὶ τί ποεῖ; Οὐκ ἀνάγει αὐτὴν ἄνω· οὐ γὰρ ἐβούλετο πόρνην εἰς τὸν οὐρανὸν ἀναγαγεῖν, ἀλλὰ καταβαίνει αὐτὸς κάτω. Ἐπειδὴ αὐτὴ οὐκ ἠδύνατο ἀναβῆναι ἄνω, αὐτὸς κατέβη κάτω. Πρὸς τὴν πόρνην ἔρχεται καὶ οὐκ αἰσχύνεται· ἔρχεται εἰς τὴν καλύβην αὐτῆς. Ὁρᾷ αὐτὴν μεθύουσαν. Καὶ πῶς ἔρχεται; Οὐ γυμνῇ τῇ οὐσίᾳ, ἀλλὰ γίνεται, ὅπερ ἦν ἡ πόρνη, οὐ τῇ γνώμῃ, ἀλλὰ τῇ φύσει γίνεται τοῦτο ἵνα μὴ ἰδοῦσα αὐτὸν πτοηθῇ, ἵνα μὴ ἀποπηδήσῃ, ἵνα μὴ φύγῃ. Ἔρχεται πρὸς τὴν πόρνην καὶ γίνεται ἄνθρωπος. Καὶ πῶς γίνεται; Εἰς μήτραν κυοφορεῖται, αὔξεται κατὰ μικρὸν καὶ ἔρχεται τὴν ὁδὸν τῆς ἡλικίας τῆς ἐμῆς. Τίς; Ἡ οἰκονομία, οὐχ ἡ θεότης· ἡ τοῦ δούλου μορφή, οὐχ ἡ τοῦ Δεσπότου· ἡ σὰρξ ἡ ἐμὴ, οὐχ ἡ οὐσία ἐκείνου· αὔξεται κατὰ μικρόν, καὶ μίγνυται ἀνθρώποις· καίτοι εὑρίσκει αὐτὴν ἐλκῶν γέμουσαν, ἐκτεθηριωμένην, ὑπὸ δαιμόνων πεφορτισμένην· καὶ τί ποιεῖ; Προσέρχεται αὐτῇ. Εἶδεν ἐκείνη καὶ ἔφυγε.
Καλεῖ μάγους. Τί φοβεῖσθε; Οὔκ εἰμι κριτής, ἀλλ᾿ ἰατρός· «οὐκ ἦλθον ἵνα κρίνω τὸν κόσμον, ἀλλ ἵνα σώσω τὸν κόσμον» (Ιω 12, 47). Καλεῖ εὐθέως μάγους. Ὠ καινῶν καὶ παραδόξων πραγμάτων. Αἱ ἀπαρχαὶ εὐθέως μάγοι. Κεῖται ἐν φάτνῃ ὁ τὴν οἰκουμένην βαστάζων, καὶ ἐσπαργάνωται ὁ πάντα περιέπων. Κεῖται ὁ ναός καὶ ἐνοκεῖ ὁ Θεός. Καὶ ἔρχονται μάγοι, καὶ προσκυνοῦσιν εὐθέως· ἔρχεται τελώνης καὶ γίνεται εὐαγγελιστής· ἔρχεται πόρνη καὶ γίνεται παρθένος· ἔρχεται Χαναναία καὶ ἀπολαύει φιλανθρωπίας. Τοῦτο ἐρῶντος, τὸ μὴ ἀπαιτῆσαι εὐθύνας ἁμαρτημάτων, ἀλλὰ συγχωρῆσαι παρανομήματα πλημμελημάτων. Καὶ τί ποιεῖ; Λαμβάνει αὐτήν, ἀρμόζεται αὐτήν. Καὶ τί αὐτῇ δίδωσι; Δακτύλιον. Ποῖον; Τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον. Λέγει Παῦλος· «ὁ δὲ βεβαιῶν ἡμᾶς σὺν ὑμῖν Θεός, ὁ σφραγισάμενος ἡμᾶς, καὶ δοὺς τὸν ἀρραβῶνα τοῦ Πνεύματος» (Β´ Κορ. 1, 21-22). Πνεῦμα αὐτῇ δίδωσιν.

Εἶτα φησίν· οὐκ εἰς παράδεισόν σε ἐφύτευσα; Λέγει, ναί. Καὶ πῶς ἐξέπεσες ἐκεῖθεν; Ἦλθεν ὁ διάβολος καὶ ἔλαβέ με ἀπὸ τοῦ παραδείσου. Ἐφυτεύθης ἐν τῷ παραδείσῳ καὶ ἔβαλέ σε ἔξω· ἰδοὺ φυτεύω σε ἐν ἐμαυτῷ, ἐγὼ σε βαστάζω. Πῶς; Οὐ τολμᾷ ἐμοὶ προσελθεῖν. Οὐδὲ εἰς τὸν οὐρανόν σε ἀνάγω· ἀλλὰ μεῖζον ἐνταῦθα τοῦ οὐρανοῦ· ἐν ἐμαυτῷ τῷ Δεσπότῃ τοῦ οὐρανοῦ βαστάζω σε. Ποιμὴν βαστάζει καὶ ὁ λύκος οὐκέτι ἔρχεται· μᾶλλον δὲ ἀφῶ αὐτὸν καὶ προσελθεῖν. Καὶ βαστάζει τὴν ἡμετέραν φύσιν· καὶ προσέρχεται ὁ διάβολος καὶ ἡττᾶται. Ἐφύτευσά σε ἐν ἐμαυτῷ. Διὰ τοῦτο λέγει «ἐγὼ ἡ ρίζα καὶ ἡμεῖς τὰ κλήματα»· καὶ ἐφύτευσεν αὐτὴν ἐν ἑαυτῷ. Καὶ τὶ λοιπόν; Ἀλλὰ ἁμαρτωλός εἰμι καὶ ἀκάθαρτος. Μὴ σοι μελέτω, ἰατρός εἰμι. Οἶδα τὸ σκεῦος τὸ ἐμὸν, οἶδα πῶς διεστράφη. Πήλινον ἦν πρὸ τούτου καὶ διεστράφη. Ἀναπλάττω αὐτὸ διὰ λουτροῦ παλιγγενεσίας καὶ παραδίδωμι τῷ πυρί.
—————————————————————-
Μετάφραση
Πόρνη επιθυμούσε ο Θεός; Ναι πόρνη. Εννοώ τη δική μας φύση. Ήταν τρανός και αυτή ταπεινή. Τρανός όχι στη θέση αλλά στη φύση. Πεντακάθαρος ήταν, ακατάστρευτη η ουσία του, άφθαρτη η φύση του. Αχώρητος στο νου, αόρατος, άπιαστος από τη σκέψη, υπάρχοντας παντοτεινά, μένοντας απαράλλακτος. Πάνω από τους αγγέλους, ανώτερος από τις δυνάμεις των ουρανών. Νικώντας τη λογική σκέψη, ξεπερνώντας τη δύναμη του μυαλού, αδύνατο να τον δεις, μόνο να τον πιστέψεις …

Έριχνε το βλέμμα του στη Γη και την έκανε να τρέμει … Ποτάμια έβγαζε στην έρημο … Κι αυτός ο τόσο μέγας και τρανός πεθύμησε πόρνη. Γιατί; Για να την αναπλάσει από πόρνη σε παρθένα. Για να γίνει ο νυμφίος της. Τι κάνει; Δεν της στέλνει κάποιον από τους δούλους του, δεν στέλνει άγγελο στην πόρνη, δεν στέλνει αρχάγγελο, δεν στέλνει τα χερουβείμ, δεν στέλνει τα σεραφείμ. Αλλά καταφθάνει αυτός ο ίδιος ο ερωτευμένος.

Επεθύμησε πόρνη. Και τι κάνει; Επειδή δεν μπορούσε να ανέβει εκείνη στα ψηλά, κατέβηκε στα χαμηλά. Έρχεται στην καλύβα της. Τη βλέπει μεθυσμένη. Και με ποιό τρόπο έρχεται; Όχι με ολοφάνερη τη θεότητά του, αλλά γίνεται εντελώς ίδιος μαζί της, μήπως βλέποντάς τον τρομοκρατηθεί, μήπως λαχταρήσει και του φύγει. Τη βρίσκει καταπληγωμένη, εξαγριωμένη, από δαίμονες κυριευμένη. Και τι κάνει; Την παίρνει και την κάνει γυναίκα του. Και τι δώρα της χαρίζει; Δαχτυλίδι. Ποιο δαχτυλίδι; Το Άγιο Πνεύμα.

Έπειτα λέγει. Δεν σε φύτεψα στον Παράδεισο;

- Του λέγει, ναι.

- Και πώς ξέπεσες από εκεί;

- Ήλθε και με πήρε ο Διάβολος από τον Παράδεισο.

- Φυτεύτηκες στον Παράδεισο και σε έβγαλε έξω. Να, σε φυτεύω μέσα μου. Δεν τολμά να με πλησιάσει εμένα. Ο ποιμένας σε κρατάει και ο λύκος δεν έρχεται πια.

- Αλλά είμαι, λέγει, αμαρτωλή και βρώμικη.

- Μη μου σκοτίζεσαι, είμαι γιατρός.

Δώσε μεγάλη προσοχή. Κοίταξε τι κάνει. Ήλθε να πάρει την πόρνη, όπως αυτή – το τονίζω – ήταν βουτηγμένη στη βρώμα. Για να μάθεις τον έρωτα του Νυμφίου. Αυτό χαρακτηρίζει τον ερωτευμένο: το να μη ζητάει ευθύνες για αμαρτήματα, αλλά να συγχωρεί λάθη και παραπατήματα.

Πιο πριν ήταν κόρη των δαιμόνων, κόρη της Γης, ανάξια για τη Γη. Και τώρα έγινε κόρη του βασιλιά. Και αυτό γιατί έτσι θέλησε ο ερωτευμένος μαζί της. Γιατί ο ερωτευμένος δεν πολυνοιάζεται για τη συμπεριφορά του. Ο έρωτας δεν βλέπει ασχήμια. Γι’ αυτό και ονομάζεται έρωτας, επειδή πολλές φορές αγαπά και την άσχημη. Έτσι έκανε και ο Χριστός. Άσχημη είδε και την ερωτεύτηκε και την ανακαινίζει.

Την πήρε ως γυναίκα, και ως κόρη του την αγαπά, και ως δούλα του την φροντίζει, και ως παρθένα την προστατεύει, και ως παράδεισο την τειχίζει, και ως μέλος του σώματός του την περιποιείται. Τη φροντίζει ως κεφαλή της που είναι, τη φυτεύει ως ρίζα, την ποιμαίνει ως ποιμένας. Ως νυμφίος την παίρνει γυναίκα του, και ως εξιλαστήριο θύμα την συγχωρεί, ως πρόβατο θυσιάζεται, ως νυμφίος τη διατηρεί μέσα στην ομορφιά, ως σύζυγος φροντίζει να μην της λείψει τίποτα.

Ώ, Συ Νυμφίε, που ομορφαίνεις την ασχήμια της νύφης!

24ΝΟΕ

ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ Ιερού Χρυσοστόμου

Δημοσιεύθηκε από τον χρήστη dosambr στις ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ. Γράψτε ένα σχόλιο

«…“Και καθώς έτρωγαν αυτοί, επήρεν άρτον και τον έκοψεν”. Διατί άρά γε έκαμε το μυστήριο αυτό τότε, κατά την περίοδον του Πάσχα; Δια να μάθης από παντού, ότι και της Παλαιάς Διαθήκης αυτός ήτο ο νομοθέτης και ότι όσα περιλαμβάνονται εις εκείνην δι’ αυτά έχουν προδιαγραφή. Δι’ αυτό ακριβώς εκεί που υπάρχει η προτύπωσις προσθέτει και την επαλήθευσίν της. Η δε εσπέρα ήτο απόδειξις ότι είχεν έλθει το πλήρωμα του χρόνου και ότι τα πράγματα φθάνουν προς το τέλος τους.

Και ευχαριστεί, διά να μας διδάξη πώς πρέπει να τελούμεν το μυστήριον και διά να δείξη ότι δεν επήγαινεν εις το πάθος χωρίς την θέλησίν Του, αλλά και διά να μας διδάξη ότι πρέπει να υπομένωμεν ευχαρίστως ,τι και αν πάσχωμεν, ενισχύων έτσι τας αγαθάς ελπίδας μας. Διότι, εάν το τυπικόν πάσχα απήλλαξε τους Ιουδαίους από τόσον σκληράν δουλείαν, πολύ περισσότερον το αληθινόν Πάσχα θα ελευθερώση την οικουμένην και θα παραδοθή προς ευεργεσίαν της αμαρτωλής φύσεως μας. Δι’ αυτό ακριβώς δεν μας παρέδωσε το μυστήριον πριν από το Πάσχα, αλλά το παρέδωσε τότε, όταν έπρεπε να παύσουν αι νομικαί προτυπώσεις.

Καταργεί λοιπόν την κυριωτέραν από τας εορτάς εκείνας, μεταφέρων τους μαθητάς εις άλλην τράπεζαν περισσότερον φρικώδη και λέγει•“λάβετε, φάγετε, αυτό είναι το σώμα μου που θυσιάζεται προς χάριν πολλών”. Πώς όμως δεν ανησύχησαν όταν άκουσαν αυτό; Διότι και εις το παρελθόν τους είχε προείπει πολλά και σπουδαία διά το θέμα αυτό. Διά τούτο, εκείνο μεν δεν το αποδεικνύει, διότι είχαν ακούσει αρκετά περί αυτού, αλλά αναφέρει την αιτίαν του πάθους, την κατάργησιν των αμαρτημάτων. Και ονομάζει το αίμα Του αίμα της Νέας Διαθήκης, δηλαδή της υποσχέσεως, της προσφοράς, του νέου νόμου. Διότι αυτό υπέσχετο παλαιότερα και αυτό διαφυλάσσει την συμφωνίαν της Νέας Διαθήκης. Και όπως η Παλαιά Διαθήκη περιείχε πρόβατα και μόσχους, έτσι και αυτή περιέχει το αίμα του Δεσπότου. Και με αυτό δείχνει ότι πρόκειται να αποθάνη, δι’ αυτό ενθυμείται την Διαθήκην και ενθυμείται την προηγουμένην Διαθήκην, διότι και εκείνη είχεν εγκαινιασθή με αίμα.

Και πάλιν αναφέρει την αιτίαν τουθανάτου Του• “αυτό που χύνεται προς χάριν πολλών, εις άφεσιν αμαρτιών” και λέγει• “αυτό το κάνετε διά να με ενθυμήσθε”. Είδες πώς τους βγάζει από τα ιουδαϊκά έθιμα και τους απομακρύνει; Όπως εκάνατε εκείνο, τους λέγει, διά να ενθυμήσθε τα θαύματα της Αιγύπτου, έτσι να κάνετε και αυτό διά να ενθυμήσθε εμένα. Το αίμα εκείνο είχε χυθή διά να σωθούν τα πρωτότοκα. Αυτό χύνεται διά να συγχωρηθούν αι αμαρτίαι ολοκλήρου της οικουμένης. Διότι “αυτό είναι το αίμα μου, λέγει, το οποίον χύνεται διά την άφεσιν των αμαρτιών”. Το έλεγε δε αυτό διά να δείξη και με αυτό ταυτοχρόνως, ότι το πάθος και η σταύρωσις είναι μυστήριον, και να παρηγόρηση πάλιν με αυτό τους μαθητάς…».

(Ιωάννου Χρυσοστόμου, Ομιλία ΠΒ’, ΕΠΕ, 1979, 192 – 197.)

15ΝΟΕ

Περί Αντιχρίστου(Aγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου)

Δημοσιεύθηκε από τον χρήστη dosambr στις ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, Uncategorized. Γράψτε ένα σχόλιο

«Μη τις υμάς εξαπατήσει κατά μηδένα τρόπον, ότι εάν μη έλθη η αποστασία πρώτον και αποκαλυφθεί ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας, ο υπεραιρόμενος και αντικείμενος επί πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα, ώστε αυτόν εις τον ναόν του Θεού ως Θεόν καθίσαι, αποδεικνύοντα εαυτόν ότι εστί Θεόν».
Εδώ ομιλεί περί του αντιχρίστου και αποκαλύπτει μεγάλα μυστήρια. Τι είναι η αποστασία; Τον ίδιο τον αντίχριστο ονομάζει αποστασία, επειδή πρόκειται να οδηγήσει πολλούς εις την απώλειαν και να τούς απομακρύνει από την πίστιν, ώστε , λέγει, ει δυνατόν, να σκανδαλισθούνκαι οι εκλεκτοί.

Και άνθρωπον αμαρτίας τον ονομάζει.Διότι θα πράξει αναρίθμητα δεινά, αλλά και άλλους θα παρακινήσει να πράξουν τα ίδια. Τον λέγει δε και υιό απωλείας, διότι και αυτός πρόκειται να οδηγηθεί στην απώλειαν.
Ποιός όμως είναι αυτός; Άραγε ο Σατανάς; Βεβαίως όχι. Αλλά κάποιος άνθρωπος που θα δέχεται όλη την ενέργειά του. «Και αποκαλυφθεί ο άνθρωπος», λέγει, «ο υπεραιρόμενος επί πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα», δηλαδή ο αντίχριστος. Διότι δεν θα φέρη μίαν ειδωλολατρικήν θρησκείαν, αλλά θα είναι ένας αντίθεος και θα καταλύσει όλους τους Θεούς και θα διατάξει να τον προσκυνούν αντί του Θεού, και θα εγκατασταθεί εις τον ναόν του Θεού, όχι μόνο τον εν Ιεροσολύμοις, αλλά και εις όλας τας τοπικάς χριστιανικάς Εκκλησίας. Και «αποδεικνύοντα» , λέγει, «εαυτόν ότι εστί Θεός». Δεν είπε ότι θα ονομάζει τον εαυτό του Θεόν, αλλά ότι θα προσπαθεί να αποδείξει ότι είναι Θεός. Διότι και μεγάλα έργα θα κάνει και σημεία θαυμαστά θα αποδείξει…
Έπειτα θέλων να φανερώσει ποιός είναι αυτός, του οποίου η παρουσία θα γίνει κατ΄ενέργειαν του Σατανά, λέγει: «έν πάσει δυνάμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους».Δηλαδή θα επιδείξει παντός είδους θαυματουργικήν ικανότητα, όμως τίποτε δεν θα είναι αληθές, αλλά τα πάντα θα γίνονταιπρος εξαπάτησιν. Αυτά τα προείπε δια να μην εξαπατηθούν οι χριστιανοί της εποχής εκείνης. «Και τέρασι» λέγει, ψευδή. Δηλαδή με θαύματα που θα είναι ή θα οδηγούν στο ψεύδος. «Και εν πάση απάτη της αδικίας εν τοις απολλυμένοις».
Γιατί λοιπόν επέτρεψεν ο Θεός – θα ρωτήσει κάποιος – να γίνη αυτό το πράγμα; Και τι είδους θεία οικονομία είναι αυτή; Ποιό Δε θα είναι το κέρδος από την εμφάνιση εκείνου του αντιχρίστου, αφού θα έλθη να μας κακοποιήσει;

Μη φοβηθής, αγαπητέ, αλλά άκουε αυτόν που λέγει ότι η εξουσία του θα έχει ισχύν εις αυτούς που πρόκειται να απολεσθούν, οι οποίοι, ακόμη κι αν δεν ερχόταν εκείνος ( ο αντίχριστος), δεν θα επείθοντο. Ερωτάς λοιπόν ποιό είναι το κέρδος; Ότι θα αποστομωθούν αυτοί ακριβώς που πρόκειται να απωλεσθούν.Πώς; Διότι κι άν ακόμη δεν ερχόταν εκείνος, δεν επρόκειτο να πιστεύσουν εις τον Χριστόν.

Έρχεται λοιπόν, δια να τους ελέγξη. Δια να μην έχουν να λέγουν, ότι επειδή ο Χριστός έλεγε ότι είναι Θεός – αν και πουθενά δεν το είπε φανερώς – αλλά επειδή το εκήρυξαν οι μετέπειτα, δι΄αυτό δεν επιστεύσαμε. Επειδή ηκούσαμε ότι ένας είναι ο Θεός, από τον οποίον εδημιουργήθησαν τα πάντα, δι΄αυτό δεν επιστεύσαμε εις τον Χριστόν.

Ο αντίχριστος λοιπόν θα αναιρέση αυτή ακριβώς την πρόφασιν των. Διότι όταν θα έλθη εκείνος και θα τον πιστεύουν, αν και δεν εντέλεται τίποτε το ορθόν αλλά όλα τα παράνομα, τότε θα αποστομωθούν. Διότι εαν δεν πιστεύης εις τον Χριστόν, πολύ περισσότερο δεν θα έπρεπε να πιστεύης εις τον αντίχριστον. Διότι εκείνος μεν έλεγεν ότι είχε σταλεί από τον Πατέρα, αυτός δε το αντίθετο.

Δι΄αυτό έλεγε ο Χριστός : «εγώ ήλθον εν τω ονόματι του πατρός μου και ουκ εδέξασθέ με. Εάν άλλος έλθη εν τω ονόματι τω ιδίω, εκείνον λήψεσθε».
Αλλά θα ειπούν, είδαμε σημεία. Αλλά και επί του Χριστού έχουν γίνει πολλά και μεγάλα. Πολύ περισσότερον λοιπόν δεν θα έπρεπε να πιστεύσετε εις αυτόν (τον αντίχριστον). Αν και περί αυτού βέβαια πολλά έχουν προλεχθή, ότι δηλαδή θα είναι ο άνομος, ο υιός της απωλείας, ότι η παρουσία του θα είναι κατ΄ενέργειαν του Σατανά, ενώ περί εκείνου τα αντίθετα, ότι θα είναι ο Σωτήρ, ότι φέρει άπειρα αγαθά. «Ανθ΄ων γαρ την αγάπην της αληθείας ουκ εδέξαντο εις το σωθήναι αυτούς.

Και δια τούτο πέμψει αυτοίς ο Θεός ενέργειαν πλάνης εις το πιστεύσαι αυτούς τω ψεύδει, ίνα κριθώσι πάντες οι μη πιστεύσαντες τη αληθεία, αλλ΄ευδοκήσαντες εν τη αδικία». «Ίνα κριθώσι». Δεν είπε «ίνα κολασθώσι», διότι και χωρίς αυτόν επρόκειτο να κολασθούν, αλλ΄ «ίνα κριθώσι» δηλαδή να κατακριθούν ενώπιον του φοβερού δικαστηρίου, επειδή θα είναι αναπολήγητοι. Ποιοί Δε θα είναι αυτοί;

Το ερμήνευσεν ο ίδιος προσθέτων: «οι μη πιστεύσαντες τη αληθεία, αλλ΄ευδοκήσαντες εν τη αδικία». «Αγάπην» δε «αληθείας» ονομάζει τον Χριστόν. «Ανθ΄ων γαρ», λέγει, «την αγάπην της αληθείας ουκ εδέξαντο».

Διότι ήτο και αγάπη και αλήθεια. Δι΄αυτά τα δύο ήλθε εις τον κόσμον, και επειδή αγαπά τους ανθρώπους και δια να αποκαλύψη αληθή πράγματα…
Ο δε αντίχριστος θα έλθη δια να αδικήση τους ανθρώπους και να τους καταστρέψη. Και τιδεν πρόκειται να κάνη τότε; Θα ανακινήση τα πάντα, τα πάντα θα συνταράξη και εξ αιτίας αυτών που θα συνταράξη και εξ αιτίας αυτών που θα διατάζη και εξ αιτίας του φόβου που θα προκαλή. Από παντού θα είναι φοβερός, από την εξουσία του, από την ωμότητά του, από τις παράνομες προσταγές του.

Αλλά μη φοβηθείς, η εξουσία του θα ισχύει, λέγει εις αυτούς που πρόκειται να απωλεσθούν. Διότι τότε θα έλθη και ο Ηλίας δια να προφυλάξει τους πιστούς. Το είπε Δε και αυτό ο Χριστός: « Ηλίας Δε έρχεται και αποκαταστήσει πάντα»…

Όπως ακριβώς ο Ιωάννης ήτο πρόδρομος της πρώτης παρουσίας του Χριστού, έτσι και ο Ηλίας θα είναι πρόδρομος της δευτέρας ενδόξου Αυτού παρουσίας, και δι΄αυτό δεν απέθανε αλλά διατηρείται.

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

(Ερμηνεία της Β’ προς Θες/νικεις επιστολής του Απ. Παύλου, κεφ. β’ 3-12)

15ΝΟΕ

Η αληθινή νηστεία (Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου)

Δημοσιεύθηκε από τον χρήστη dosambr στις ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ. Γράψτε ένα σχόλιο

Ν η σ τ ε ύ ε ι ς ;Απόδειξέ το μέσα από τα έργα σου….
Ε ά ν δεις φτωχό, να τον ελεήσεις
Ε ά ν δεις εχθρό, να συμφιλιωθείς μαζί του
Ε ά ν δεις μια όμορφη γυναίκα, να μην την κοιτάξεις
Ας μη νηστεύει μόνον το στόμα… αλλά και το μάτι και η ακοή και τα χέρια και τα πόδια και όλα τα μέλη του σώματος.
Τα χέρια, από την αρπαγή και την πλεονεξία
Τα πόδια, από τους δρόμους που οδηγούν σε αμαρτωλά θεάματα
Τα μάτια, να μην πέφτουν λάγνα πάνω σε όμορφα πρόσωπα ούτε να περιεργάζονται τα κάλλη άλλων.
Δεν τρως κρέας;
Τα μάτια σου, ας μη φάνε την ακολασία
Η ακοή σου, ας μη δέχεται κακολογίες και διαβολές
Το στόμα, ας νηστεύσει από αισχρά λόγια και λοιδορίες.
Αφού δεν είμαστε σαν τα ζώα, γιατί πρέπει να δαγκώνουμε και να τρώμε τους αδελφούς μας; 

13ΝΟΕ

-Ένα video που παρουσιάζει την ζωή του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Δημοσιεύθηκε από τον χρήστη dosambr στις ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ. Γράψτε ένα σχόλιο

Η παρούσα ταινία μικρού μήκους είναι μια όμορφη παρουσίαση του βίου του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
Είναι έκδοση της Ι. Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας.
Μία εργασία του πανοσ. π. Παλαμά Κυριλλίδη

13ΝΟΕ

Οι 24 μικρές προσευχές του Αγ Ιωαννη του Χρυσοστόμου .

Δημοσιεύθηκε από τον χρήστη dosambr στις ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ. Γράψτε ένα σχόλιο

1 Κύριε, μη στερήσης με των επουρανίων σου κ αιωνίων αγαθών.

2 Κύριε, λύτρωσαί με των αιωνίων κολάσεων.

3 Κύριε, είτε λόγω είτε έργω είτε κατά νουν κ διάνοιαν ήμαρτον, συγχώρησόν μοι.

4 Κύριε, λύτρωσαί με από πάσης αναγκης κ αγνοίας κ λήθης κ ραθυμίας κ της λιθώδους αναισθησίας.

5 Κύριε, λύτρωσαί με από παντός πειρασμού κ εγκαταλείψεως.

6 Κύριε, φώτισον την καρδίαν μου, ην εσκότισεν η πονηρά επιθυμία.

7 Κύριε, εγώ μεν ως άνθρωπος αμαρτάνω , συ δε ως Θεός ελέησόν με.

8 Κύριε, ίδε την ασθενεία της ψυχής μου κ πέμψον την χάριν σου εις βοήθειάν μου, ίνα εν εμοί δοξασθή το όνομά σου το άγιον.

9 Κύριε Ιησού Χριστέ, έγγραψον το όνομά του δούλου σου εν βίβλω ζωής, χαριζόμενός μοι κ τέλος αγαθόν.

10 Κύριε ο Θεός μου, ουκ εποίησα ουδέν αγαθόν’ αλλ’ αρξαίμην ποτέ τη ευσπλαγχία σου.

11 Κύριε, βρέξον εις την καρδίαν μου την δρόσον της χάριτός σου.

12 Κύριε ο Θεός του ουρανού κ της γης, μνήσθητί μου του αμαρτωλού, του αισχρού, του πονηρού κ βεβήλου κατά το μέγα έλεός σου, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου.

13 Κύριε, εν μετανοία με παράλαβε κ μη εγκαταλίπης με.

14 Κύριε, μη εισενέγκης με εις πειρασμόν.

15 Κύριε, δος μοι έννοιαν αγαθήν.

16 Κυριε, δος μοι δάκρυον κ μνήμην θανάτου κ κατάνυξιν.

17 Κύριε, δος μοι των λογισμών μου εξαγόρευσιν.

18 Κύριε, δος μοι ταπείνωσιν , εκκοπήν θελήματος κ υπακοήν.

19 Κύριε, δος μοι υπομονήν, μακροθυμίαν κ πραότητα.

20 Κύριε, εμφύτευσον εν εμοί την ρίζαν των αγαθών, τον φόβον σου.

21 Κύριε, αξίωσόν με αγαπάν σε εξ όλης της ψυχής μου κ της διανοίας μου κ της καρδίας, κ τηρείν εν πάστι το θέλημά σου.

22 Κύριε, σκέπασόν με από τε ανθρώπων πονηρών κ δαιμόνων κ παθών κ από παντός μη προσήκοντος πράγματος

23 Κύριε, ως κελεύεις, Κύριε, ως γινώσκεις, Κύριε, ως βούλει γενηθήτω το θέλημά σου εν εμοί

24 Κύριε, το σον θέλημα γενέσθω κ μη το εμόν, πρεσβείαις κ ικεσίαις της Παναγίας Θεοτόκου κ πάντων των Αγίων σου’ ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας. Αμήν.

13ΝΟΕ

Ο Κύριος απευθυνόμενος σ’ εμάς(Αγ.Ιωάννου του Χρυσοστόμου)

Δημοσιεύθηκε από τον χρήστη dosambr στις ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ. Γράψτε ένα σχόλιο

Το ότι λοιπόν ο Κύριος έχει δίκαιον να μας αποστρέφεται και να μας τιμωρή, όταν εις όλα μας παρέχει τον εαυτόν Του και εμείς αντιδρώμεν, είναι εις τον καθένα οπωσδήποτε φανερόν.
Διότι, εάν θέλης να καλλωπισθής, λέγει, στολίσου με τον ιδικόν μου καλλωπισμόν.
Εάν θέλης να οπλισθής, οπλίσου με ιδικά μου όπλα. εάν θέλης να ενδυθής, φόρεσε το ιδικόν μου ένδυμα. εάν θέλης να τραφής, φάγε εις την ιδικήν μου τράπεζαν. εάν θέλης να οδοιπορήσης, ακολούθησε την ιδικήν μου οδόν. εάν θέλης να κληρονομήσης, κληρονόμησε την ιδικήν μου κληρονομίαν. εάν θέλης να εισέλθης εις την πατρίδα, έμπα εις την πόλιν της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είμαι εγώ. εάν θέλης να κτίσης οικίαν, έλα εις τας ιδικάς μου σκηνάς. Διότι εγώ δι’ όσα δίδω δεν ζητώ αμοιβήν, αλλά εάν θελήσης να χρησιμοποιήσης όλα τα ιδικά μου, δια την πράξιν σου αυτήν θα σου οφείλω επιπλέον και αμοιβήν. Τι θα ημπορούσε να γίνη ισάξιον προς αυτήν την γενναιοδωρίαν;
«Εγώ πατήρ, εγώ αδελφός, εγώ Νυμφίος, εγώ οικία, εγώ τροφεύς, εγώ ιμάτιον, εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιος. Παν όπερ αν θέλης εγώ. Μηδενός εν χρεία καταστής. Εγώ δουλεύσω. Ήλθον γαρ διακονήσαι, ου διακονηθήναι. Εγώ και φίλος και ξένος και κεφαλή και αδελφός και μήτηρ. Πάντα εγώ• μόνον οικείως έχε προς εμέ. Εγώ πένης δια σε, και αλήτης δια σε, επί του Σταυρού δια σε, επί τάφου δια σε, άνω υπέρ σου εντυγχάνω τω Πατρί, κάτω υπέρ σου πρεσβευτής παραγέγονα παρά του Πατρός. Πάντα μοι συ και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος και μέλος. Τι πλέον θέλεις; τι τον φιλούντα αποστρέφη; τι τω κόσμω κάμνεις; τι εις πίθον αντλείς τετρημένον; Τούτο γαρ εστιν εις τον παρόντα βίον πονείσθαι. Τι εις πυρ ξαίνεις; τι τω αέρι πυκτεύεις;»
Εγώ είμαι πατέρας, εγώ αδελφός, εγώ νυμφίος, εγώ οικία, εγώ τροφή, εγώ ένδυμα, εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιον, κάθε τι το οποίον θέλεις, εγώ• να μην έχεις ανάγκην από τίποτε. Εγώ και θα σε υπηρετήσω• διότι ήλθα να υπηρετήσω, όχι να υπηρετηθώ. Εγώ είμαι και φίλος, και μέλος του σώματος και κεφαλή και αδελφός, και αδελφή και μητέρα, όλα εγώ• αρκεί να διάκεισαι φιλικά προς εμέ. Εγώ έγινα πτωχός δια σε• έγινα και επαίτης δια σε• ανέβηκα επάνω εις τον Σταυρόν δια σε• ετάφην δια σε• εις τον ουρανόν άνω δια σε παρακαλώ τον Πατέρα• κάτω εις την γην εστάλην από τον Πατέρα ως μεσολαβητής δια σε. Όλα δι’ εμέ είσαι συ• και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος και μέλος του σώματος. Τι περισσότερον θέλεις; Διατί αποστρέφεσαι αυτόν που σε αγαπά; Διατί κοπιάζεις δια τον κόσμο; Διατί αντλείς νερό με τρυπημένο πιθάρι; Διότι αυτό σημαίνει να καταπονήσαι εις την ζωήν αυτήν. Διατί λαναρίζεις την φωτιά; Διατί πυγμαχείς εις τον αέρα; Διατί τρέχεις άδικα; Κάθε τέχνη δεν έχει και ένα σκοπόν; Εις τον καθένα είναι οπωσδήποτε φανερόν. Δείξε μου και συ τον σκοπόν της σπουδής εις την ζωήν.

Αγίου Ιωάννου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου, απόσπασμα εκ της οστ´ (76) ομιλίας αυτού εις το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον, (ΚΔ.16 – 31), (ΕΠΕ τομ. 12, σελ. 34)