Η «ΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΩΡΑ» ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ

Η «ΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΩΡΑ»

ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ

π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ

Από το βιβλίο: ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

    Οχρόνος κατά τον οποίο θα συντελεσθεί αυτή η παλλιγγενεσία δεν είναι γνωστός. Ο Χριστός είπε πωςδενείναι δική μας δουλειά να γνω­ρίζουμε «χρόνους και καιρούς»(Πραξ. α' 7)·κανείς, λέγει, δεν γνωρί­ζει«την ημέραν και την ώραν»· ούτε άγγελος. Θα συμβεί ξαφνικά, σαν τον κατακλυσμό. Ο Κύριος θα έλθει όπως ο κλέφτης, δηλαδήτην ώρα που κανείς δεν το περιμένει, όπως έρχεται η αστραπή (Ματθ. κδ' 27. 36-44. Β' Πετρ. γ' 10. Αποκ. ιστ' 15).

«Να είσθε έτοιμοι, με τη μέση σας ζωσμένη και τα λυχνάρια σας αναμμένα. Και όμοιοι με ανθρώπους που αναμένουν τον Κύριο τους πό­τε θα επιστρέψη από τους γάμους για να τού ανοίξουν αμέσως μόλις έλθη και κτυπήση. Μακάριοι είναι οι δούλοι εκείνοι που θα τους βρή ο Κύριος να είναι άγρυπνοι όταν έλθει» (Λουκ. ιβ' 35-37). «Αγρυπνείτε λοιπόν, διότι δεν ξέρετε την ημέρα και την ώρα κατά την οποία έρχεται ο Υιός τού ανθρώπου» (Ματθ. κε'13. Λουκ. κα' 34-36. Α' Θεσ. ε' 1-7).

Πριν από τη Δευτέρα Παρουσία θα συμβούνγεγονότα, τα οποία περιγράφονται στην Αγία Γραφή˙ θα είναιπόλεμοι(Ματθ. κδ' 6. Λουκ. κα' 9-10. Αποκ. στ' 3-4),πείνα(Ματθ. κδ' 7. Αποκ. στ' 5-6),επιδημίες, σεισμοί(Ματθ. κδ' 7. Λουκ. κα' 11. Αποκ. στ' 7-8), διάφορεςφυσικές αναστατώσεις και καταστροφές(Ματθ. κδ' 29. Αποκ. στ' 12 14. η' 6-9. Ης. ιγ' 10-11. λδ' 4. Ιωήλ β' 31. Αμώς η' 9), που θα οδηγήσουν σεαγωνίακαιτρόμοτους ασεβείς (Ησ. β' 10. Ως. Γ 8. Αποκ. στ' 15-17).

Το ευαγγέλιο θα κηρυχθεί σε όλη την οικουμένη(Ματθ. κδ' 6. Λουκ. κα' 9-10. Αποκ. ιδ' 6-7), όμως αυτό δεν σημαίνει πως οι άνθρωποι θα γίνουν ευσεβέστεροι. Αντίθεταθα ψυχρανθεί η αγάπητων πολλών (Ματθ. κδ' 12) και θα αυξηθούν τασκάνδαλα(Ματθ. κδ' 10). Ο λόγος τού Κυρίου θα είναι τότε επίκαιρος· «πλην ο Υιός τού ανθρώπου ελθών άρα ευρήσει πίστιν επί της γης;» Οι και­ροί εκείνοι θα είναι καιροίαποστασίας(Αποκ. η' 10-11), που θα οδη­γήσουν στην φανέρωση τού «ανθρώπου της αμαρτίας, τού Υιού της απωλείας», ο οποίος θα θεοποιήσει τον εαυτό του και θα κηρύξει φοβε­ρόδιωγμό εναντίον της Εκκλησίας· όμως ο Κύριος, με την έλευσή Του θα καταστρέψειμε την πνοή τού στόματός τουκαι θα «καταργήση την επιφάνειά του» (Β' Θεσ. β' 1-12).

Γιατί ο Κύριος δεν εφανέρωσε τον χρόνο της ελεύσεώς Του στους μαθητές, ώστε να το γνωρίζουμε και μεις όλοι;Για να αναμένουμε κα­θημερινά τον ουράνιο νυμφίο, λέγει οΙππόλυτος, για να μην αμελή­σουμε με τη σκέψη πως ο Κύριος «χρονίζει» (Ματθ. κε' 5) νυστάξουμε και εκπέσουμε από την ουράνια ζωή.Γιατί περιεργάζεσαι τους χρόνους και την ημέρα τού Κυρίου, αφού τα απέκρυψε ο Σωτήρας;ερωτά ο Ιππό­λυτος και υπενθυμίζει πως δεν ξέρουμε ούτε την ημέρα τού θανάτου μας και πολυπραγμονούμε με τη συντέλεια τού κόσμου;

Ο Θεός από μακροθυμία είπε στις ψυχές των εσφαγμένων δια τον λόγο τού Αρνίου να αναπαυθούνακόμη μερικό χρόνο, ώσπου να τελειώσουν το μαρτύ­ριο και οι αδελφοί τους(Αποκ. στ' 10-11).

Ο λόγος αυτός τού Κυρίου στους Αγίους μάρτυρες αποτελεί και για μας απάντηση στο ερώτημα για τη δική μας ορθή στάση˙ «ει ουν τοις μάρτυσι προσετάγη μακροθυμείν, οίτινες το ίδιον αίμα υπέρ τού Χριστού εξέχεαν, διατί και συ ου μακροθυμείς ίνα και έτεροι σωθώσιν και ο αριθ­μός των κλητών (και αγίων) πληρωθή;»(Ιππολ., Εις Δαν. Δ' ΧέΙ.ΧέΙΙ, ΒΕΠ 6, 83-88.87).

Κλείνοντες αυτό το κεφάλαιο για τη δόξα τού μέλλοντος αιώνος πα­ρατηρούμε πως με τη Δευτέρα παρουσία τού Χριστού εκπληρώνεται ο σκοπός της ιστορίας τού ανθρώπου και ολόκληρης της δημιουργίας.

Ήδη από την πρώτη παρουσία τού Χριστού ο Σατανάς, ο Αντίδικος τού ανθρώπου, έπαυσε να εξουσιάζει τους πιστούς και συνετρίβη. Ο πε­ριορισμός του αυτός διαρκεί «χίλια έτη», μέχρι την έλευση του Κυρίου. Λίγο πριν θα αναπτύξει και πάλι ελεύθερα καταστροφική δραστηριότητα μέσω τού «εκλεκτού» του, τούΑντίχριστου. Όμως δεν θα έχει εξουσία πάνω στους πιστούς που θα είναι «σφραγισμένοι» από τον άγγελο του Κυρίου και τα ονόματά τους θα έχουν γραφεί στο βιβλίο της ζωής.

Αλλά και για τους πιστούς θα είναι τότε ημέρεςμεγάλης θλίψεως, πού για χάρη τους θασυντομευθούν. Θα εγερθούν τότε οι «δύο μάρτυρες», που θα κηρύττουν με εξουσία καιθα αποκαλύπτουν την ταυτότητα του Αντίχριστου. Η παρουσία τού Κυρίου, που θα σημάνει την συντριβή του Αντίχριστου θα είναιένδοξη. Για τους δικαίους ηημέραεκείνηθα είναι φως και δόξα. Για τους αδίκους όμως σκότος και αισχύνη.Δεν πρόκειται εδώ για δύο φαινόμενα αλλά για ένα˙ δεν είναι άλλο το φως της δόξας και άλλο το «πυρ της κολάσεως» αλλά το ίδιο φως, που για τους δικαίους είναι δόξα και για τους αδίκους κόλαση.

 Οχωρισμός ανάμεσα στους δικαίους και στους αδίκους δεν είναι τοπικός, αλλά τροπικός, ανάλογα με τη στάση που παίρνουν απέναντι στην αγά­πη του Θεού.

Αυτή η αγάπη θα αποτελέσει πηγή χαράς και αγαλλίασης για όσους την δέχθηκαν στη ζωή τους, ενώ για τους άλλους, που συνειδητά την απέρριψαν θα αποτελέσει αίτια βασανισμού. ΟΘεός αγαπάει όλους τους ανθρώπους χωρίς διακρίσεις· όμως σέβεται τις επιλογές τού καθε­νός, ακόμη και αν κάποιος αρνηθεί να ζήσει σε κοινωνία με τον Θεό και απορρίψει την αγάπη Του.Σ' αυτό ακριβώς συνίσταται η τραγωδία του ανθρώπου.

Ο εκούσιος χωρισμός από τον Θεό λογίζεται σ' αυτή την ζωήπνευ­ματικός θάνατος, ενώ κατά την Δευτέρα παρουσία του Χριστού θα μετα­βληθεί σε αιώνιο χωρισμό, σε «δεύτερο θάνατο». Δεν υπάρχει μεγαλύ­τερη κόλαση από τη στέρηση της κοινωνίας αγάπης με τον Θεό, τηνολοκληρωτική μοναξιάτου ανθρώπου, την τέλεια πνευματική απομόνω­ση.

Αυτή η μοναξιά οφείλεται στην επιλογή τού ανθρώπου. Ο Θεός κα­λεί τους πάντες· όμωςδεν εξαναγκάζει κανένακαι κανένας δεν οδη­γείται στην κόλαση αυτής της αποξένωσης από τον Θεό, που είναι η ζωή, χωρίς τη θέλησή του. Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του «κατ' εικόνα Θεού» και επομένως το μυστήριο της ελευθερίας του απορρέει από τη φύση τού ανθρώπου. Εάν ο Θεός περιόριζε την ελευθερία τού ανθρώπου θα περιόριζε το ίδιο το μεγαλείο της δημιουργίας Του· δεν θα ήταν πλέον ο άνθρωπος το «κατ' εικόνα» τού Θεού.

Σε ό,τι αφορά τον Θεό η αποκατάσταση τού ανθρώπου και ολοκλήρου της δημιουργίας συντελείται με τη Δευτέρα Παρουσία τού Χριστού˙ ο Θεός γίνεται «τα πάντα εν πάσι» (Α' Κορ. ιε' 28). Όμως αυτή η πανταχού παρουσία τού Θεού βιούται με διαφορετικό τρόπο από τον κάθε άνθρωπο.Αυτό δεν έχει σχέση με την πρόθεση τού Θεού που είναι πάντοτε αγαθή·«εγώ ηλθον ίνα ζωήν έχωσι και περισσόν έχωσιν»,λέγει ο Κύριος (Ιω. Γ 10). Όταν δμως η άνθρωπος απορρίψει αυτή τη ζωή, ο Θεός δεν τον εκβιάζει· η αναγκαστική σωτηρία αποτελεί κόλαση.

Όμως αυτό δεν συμβαίνει με την ανακαίνιση της όλης κτίσεως· για­τί η κτίση υπετάγη στη δουλεία της φθοράς όχι με τη δική της προαίρε­ση, αλλά χωρίς αυτή, «ουχ εκούσα» (Ρωμ. η' 20). Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν κηρύττει την κατάργηση της ύλης, αλλά την αλλοίωσή της, την αφθαρσία ολόκληρης της δημιουργίας·το μετασχηματισμό της κτίσεως και την ανανέωση ολοκλήρου τού κόσμου, ώστε να καταστεί άξιο κατοικητήριο της δόξας που θα περιβάλλει τον άνθρωπο.

Ένα λαμπρό μέλλον, λοιπόν, αναμένει τον άνθρωπο και την κτίση όλη. Η «Νέα Ιερουσαλήμ», η Εκκλησία, δεν είναι δημιούργημα τού ανθρώπου, αλλά αναδημιουργία τού Θεού. Γι' αυτό και κατεβαίνει από τον ουρανό. Ο άνθρωπος θα «γνωρίσει» πλέον το Θεό, με την έννοια πως θα αισθάνεται την παρουσία Του· ο Θεός θα «περιπατεί» και πάλι στον ανακαινισμένο παράδεισο. Η Εκκλησία χαρακτηρίζεται ως «Νύμ­φη», που είναι ετοιμασμένη με τη φροντίδα τού ίδιου τού Θεού, και εξα­γνισμένη με το «αίμα τού Αρνίου». Η Θεο-γνωσία δεν θα αποτελεί διανοητική υπόθεση ή διεργασία, αλλά ζωντανή κοινωνία τού ανθρώπου με τον Θεό. Γι' αυτό και η κοινωνία αυτή εκφράζεται με τους «γάμους» τού Αρνίου και η «γνώση» εξεικονίζεται με το φως της δόξας τού Θεού και την καθαρότητα της ουράνιας πόλης, όπου ο άνθρωπος θα έχει πρό­σβαση στο «ξύλο της ζωής».

Θα βλέπει το πρόσωπο τού Θεού διότι ζει στη σκηνή τού Θεού...και ο Θεός θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τους οφθαλμούς του κι ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια, ούτε πένθος, ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πια. Διότι τα πρώτα παρήλθαν (Αποκ. 21, 3-4).

Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον    www.egolpion.com

5  ΙΟΥΛΙΟΥ  2011

Read more:http://www.egolpion.net/hmera_wra.el.aspx#ixzz2jn4R8d3N

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΘΕΩΜΕΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

ΤΟΥ ΘΕΩΜΕΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 23 Αυγούστου 2009

1. Λέγαμε, αγαπητοί μου χριστιανοί, ότι ο σκοπός μας, για τον οποίο ήρθαμε στον κόσμο, είναι να βρούμε τον Θεό και να ενωθούμε μαζί Του. Αυτή την ένωση με τον Θεό την λέμε «θέωση». Όταν ένα πράγμα ενώνεται με ένα άλλο, τότε παίρνει το όνομα του άλλου αυτού πράγματος. Όταν, για παράδειγμα, ενώνεται το σίδερο με την φωτιά και κοκκινίζει, τότε λέμε «πυρούται» το σίδερο. Έτσι λοιπόν και όταν ο άνθρωπος ενώνεται με τον Θεό, λέμε ότι «θεούται» ο άνθρωπος, ότι δοξάζεται, γιατί μετέχει στην δόξα, στην αγιότητα του Θεού.

Αλλά, χριστιανοί μου, θα θυμάστε που σάς έλεγα ότι δεν μπορεί ο Θεός να ενωθεί με ακάθαρτη ψυχή. Γι αυτό είναι ανάγκη, λέγαμε, να κάνουμε τον αγώνα μας, την άσκησή μας, για να καθαρίσουμε την ψυχή από τα πάθη, ώστε να ρθεί ο Χριστός και να λάμψει σ αυτήν και να πάρει η ψυχή μας την θεία Του Χάρη.ΚΑΘΑΡΣΗ - ΕΛΛΑΜΨΗ - ΘΕΩΣΗλέγονται τα στάδια αυτά από τα οποία πρέπει να περάσουμε. Οι άγιοι πέρασαν από τα τρία αυτά στάδια και θεώθηκαν. Και όταν λέμε να θεωθούμε, εννοούμε αυτό ακριβώς: Το να αγιάσουμε. Εννοούμε να γευθούμε τον παράδεισο, αυτή την γλυκειά κοινωνία με τον Θεό. «Ν αγιάσεις, παπά μου»!, έλεγαν παλαιότερα σαν ευχή στον Ιερέα.

Και όταν στα τραπέζια σήκωναν το ποτήρι με το κρασί έλεγαν: «Άντε, καλόν παράδεισο»!

Βλέπετε λοιπόν, χριστιανοί μου, ότι η παράδοση των παππούδων μας και των γιαγιάδων μας ήταν το να αγιάσουμε, το να έχουμε καλή ψυχή.

2.Στο σημερινό μου κήρυγμα, αγαπητοί μου, θέλω να σάς πω με λίγα λόγια, μέσα από την Αγία Γραφή και τα ιερά μας Συναξάρια, μερικά χαρακτηριστικά του θεουμένου ανθρώπου. Του ανθρώπου δηλαδή εκείνου, που ξεπέρασε την κάθαρση της ψυχής του και πέτυχε την ένωσή του με τον Θεό και η ψυχή του έγινε κατοικητήριο της Χάριτός Του.

Ο άνθρωπος αυτός βλέπει τον Θεό.Δεν βλέπει βέβαια την ουσία του Θεού, πράγμα που είναι αδύνατο, αλλάβλέπει τις άκτιστες ενέργειες του Θεού. Θα σάς μιλήσω άλλοτε για την διάκριση αυτή μεταξύ της ουσίας και των ενεργειών του Θεού. Ο άνθρωπος λοιπόν που έχει καθαρή ψυχή, δηλαδή ο άγιος, βλέπει τον Θεό• βλέπει το μεγαλείο Του και την δόξα Του και γίνεται και αυτόςδοξασμένος. Γι αυτό και όταν ο Ιερέας μνημονεύει έναν άγιο, λέει: «Του αγίου ενδόξου πατρός ημών τάδε». Την δόξα του Θεού ο δοξασμένος άγιος δεν την βλέπει φανταστικά, αλλά την βλέπει πραγματικά. Την βλέπει με τα μάτια του• γι αυτό και διαβάζουμε στην Αγία Γραφή ότι «Η σάρκα του Ιώβ είδε τον Θεό» (Ιώβ 42,5). Δηλαδή σ αυτή την θέα του Θεού,σ αυτήν την εμπειρία της θεώσεως, μετέχει και το σώματου ανθρώπου και δοξάζεται και αυτό.Γι αυτό και τα σώματα των αγίων είναι άγιακαι αυτά, είναι μοσχοβολητά και θαυματουργά άγια λείψανα.

Βλέπετε, χριστιανοί μου, για τι είναι προορισμένο το σώμα του χριστιανού; Το σώμα μας δεν είναι πλασμένο για την σαρκικότητα και την ηδυπάθεια, αλλά είναι πλασμένο για τον δοξασμό, για να θεωθεί και αυτό. Θα πω όμως ότι, όταν ο θεούμενος βλέπει το μεγαλείο της δόξης του Θεού, στην αρχή τουλάχιστον, αποπροσανατολίζεται και μπορεί ακόμη και να τυφλωθεί προσωρινά, όπως αυτό συνέβηκε με τον απόστολο Παύλο. Δεν χάνει όμως τις αισθήσεις του. Σκέπτεται κανονικά και ενεργεί, όπως κάθε άνθρωπος. Με την μόνη μόνο διαφορά ότι ο θεούμενος άνθρωπος, δηλαδή ο άγιος, ενώ ενεργεί κανονικά όπως οι άλλοι άνθρωποι, όμως δεν τρώει, δεν πίνει, δεν κοιμάται και δεν έχει άλλες φυσικές ανάγκες.Είναι υπεράνω αναγκών, γιατί, λόγω της καθαρότητός του, είναι ενωμένος με τον Θεό και τον συντηρεί στην ζωή μόνον η Χάρη του Αγίου Πνεύματος.Αυτό το βλέπουμε καθαρά στους βίους των αγίων. Βλέπουμε, για παράδειγμα, τους στυλίτες να είναι πέντε - δέκα χρόνια ψηλά σε ένα στύλο και εκεί επάνω να έχουν συνεχή κοινωνία με τον Θεό μέρα - νύχτα, χωρίς να τρώνε και να πίνουν και χωρίς να κοιμούνται. Δεν έχουν φυσικές ανάγκες. Όταν όμως ο Θεός τους παίρνει για λίγο τη Χάρη Του, τότε κατεβαίνουν από τον στύλο και λένε ότι θέλουν να φάνε και να πιούνε και ότι έχουν ανάγκη να κοιμηθούν. Αυτό πάλι το βλέπουμε και στους μάρτυρες. Οι μάρτυρες που πορεύονταν για το μαρτύριο είχαν εξαγνίσει την ψυχή τους, ήταν άγιοι. Και σαν άγιοι ήταν γεμάτοι από την Χάρη του Θεού. Γι αυτό, δυναμωμένοι από την Χάρη του Θεού, άντεχαν και στα πιο φρικτά βασανιστήρια. Τους ξερίζωναν με τανάλιες τα δόντια, τους έβγαζαν με πηρούνια τα μάτια, τους άλειφαν με πίσσα και τους άναβαν φωτιά, για να φωτίζονται τα εξοχικά των αφεντάδων. Κι όμως τα υπέμειναν όλα. Κι όχι μόνον αυτό αλλά η Θεία Χάρις, που σκήνωνε μέσα τους, τους έδινε κατά το μαρτύριό τους ένα γλυκασμό και μία ανείπωτη ευφορία, επειδή όλα αυτά τα έπασχαν για την αγάπη του Θεού.

3.Τέτοια φαινόμενα θεουμένων ανθρώπων συνέβαιναν και στην πατρίδα μας, κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, στους παπάδες των χωριών μας κατά την ώρα της Θείας Λειτουργίας. Ήταν αγράμματοι αυτοί οι παπάδες, αλλά είχαν άγια ψυχή. Λειτουργούσαν κι έκλαιγαν. Και για την καθαρότητά τους είχαν θεοπτία. Ο λαός το καταλάβαινε αυτό. Και ο παπάς πάλι, παρά την θεοπτία που έβλεπε, συνέχιζε να κάνει τις εκφωνήσεις, να ψέλνει και να τελειώνει την Λειτουργία. Από τέτοιους παπάδες έχουμε ανάγκη, αδελφοί χριστιανοί.

Ενώσήμερα μερικοί θεολόγοι του Πανεπιστημίου, κληρικοί και λαϊκοί, κοροϊδεύουν αυτά τα φαινόμενα των θεουμένων αγίων μας και τα θεωρούν ως απίστευτα. Κι όμως, αδελφοί μου. Η παράδοση της πίστης μας βασίζεται στις εμπειρίες των θεουμένων αγίων μας, οι οποίοι, επειδή είχαν καθαρή καρδιά, είχαν και αποκάλυψη Θεού. Γιατί ο Χριστός μας είπε: «Οι καθαροί στην καρδιά θα δουν τον Θεό» (Ματθ. 5,8). Επομένως, ερχόμαστε στο τρίπτυχο που είπαμε στην αρχή: ΚΑΘΑΡΣΗ - ΕΛΛΑΜΨΗ - ΘΕΩΣΗ.

Με πολλές ευχές,

† Ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας

Μηνιαία Έκδοση της Ιεράς Μητροπόλεως Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Αύγουστος 2009 – Τεύχος 32

Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον    www.egolpion.com

10  ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ  2011 

Read more:http://www.egolpion.net/xarakthristika_theoumenou.el.aspx#ixzz2jmzHVGzz

Ο π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΓΟΝΕΩΝ

 

Ο π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ

 ΚΑΙ Η ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΓΟΝΕΩΝ

κ. Κων/νου Παπαχριστοδούλου, Προέδρου του Δ.Σ. της Π.Ε.Γ.

     Σαν συμπλήρωμα σεπαλαιότεροαφιέρωμά μας στονπ. Αντώνιο Αλεβιζόπουλο, με την ευκαιρία των δέκα χρόνων από την εκδημία του, θεωρούμε πολύ σημαντικό να γνωρίσουμε στους αναγνώστες μας τον τρόπο σκέψης και δράσης του π. Αντωνίου μέσα από το κατ' εξοχήν πνευματικό του δημιούργημα, την«ΠανελλήνιαΈνωση Γονέων για την προστασίατουΕλληνορθοδόξουΠολιτισμούτης Οικογενείαςκαι του ατόμου».

Ο μακαριστός π. Αντώνιος, στα πλαίσια της ποιμαντικής του δραστηριότητας στο χώρο των αιρέσεων και της παραθρησκείας, δημιούργησε την «Ένωση», την γνωστή μαςΠ.Ε.Γ. Δεν είναι υπερβολή να πούμε, ότι η«ΠανελλήνιαΈνωση Γονέων» -με έδρα την Αγία Παρασκευή Αττικής- ήταν για τον π. Αντώνιο έναπνευματικό του τέκνο, ένα δημιούργημα που όχι μόνον έφερε απλώς την προσωπική του σφραγίδα, αλλάο π. Αντώνιος και ηΠ.Ε.Γ. ήταν ταυτισμένοιόπως οι δύο όψεις ενός νομίσματος. Η εμπειρία και η ποιμαντική του δράση στη Γερμανία καθώς και η επαφή του με αντίστοιχες οργανώσεις Γονέων του εξωτερικού, αλλά και η ανάγκη δημιουργίας ενόςφορέα που θα ασχολείται αποκλειστικά με τα προβλήματα που δημιουργούν οι εξαρτήσεις από τις παραθρησκευτικές ομάδες, έδωσαν το έναυσμα για τη δημιουργία αυτής της Ενώσεως που επιτελεί σήμερα πολύπλευρο έργο. Η Πανελλήνια Ένωση Γονέων ήταν για τον π. Αντώνιο πρώτα απ' όλα μια ομάδα αυτοβοήθειας και αποτελούνταν κυρίως από γονείς των οποίων τα παιδιά είχαν πέσει θύματα παραθρησκευτικών ολοκληρωτικών ομάδων.

Οαγώνας που καταβάλλονταν ήταν τιτάνιος. Ο π. Αντώνιος μελετούσε με τους συνεργάτες του το σκηνικό αιρέσεων και παραθρησκευτικών ομάδων και απαντούσε σε κάθε αιρετική διδασκαλία με το Ευαγγέλιο της Ορθόδοξης πίστης. Οι γονείς αλλά και οποιοσδήποτε είχε ανάγκη βοηθείας μπορούσε έτσι να βρει «ευήκοον ους» στο πρόβλημά του και κυρίως έναν γνώστη των σκοτεινών διαδρόμων της παραθρησκείας.

Αυτό οφείλονταν στην πολύ καλή γνώση του σκηνικού των διαφόρων αιρέσεων και παραθρησκευτικών ομάδων που είχε ο π. Αντώνιος και σταεκπαιδευμέναγι' αυτό το σκοπό, μέλη της Ενώσεως. Πολλοί, παλιοί συνεργάτες θυμούνται χαρακτηριστικά, τα εκπαιδευτικά σεμινάρια, τις ημερίδες, τα συνέδρια και τα μαθήματα που οργάνωνε ο μακαριστός πατήρ για τα μέλη της Ενώσεως. Μαθήματα που εξαντλούσαν οποιοδήποτε θέμα απ' όλες του τις πλευρές με την αντίστοιχη αγιογραφική, πατερική, δογματική και εκκλησιολογική κατοχύρωση.

Σημαντική παράμετρος στην ανάπτυξη και δραστηριότητα τηςΠ.Ε.Γ. απετέλεσε η σύνδεσή της με τον οργανισμό της Εκκλησίας. Ο μακαριστός π. Αντώνιος, από τη θέση του «Γραμματέως της Συνοδικής Επιτροπής επί των Αιρέσεων» φρόντισε να κατοχυρώσει την όλη εργασία, δια Συνοδικών Εγκυκλίων και άλλων επίσημων εκκλησιαστικών εγγράφων ώστε η όλη δραστηριότητα να βρίσκεται κάτω από την σκέπη τηςεπίσημης Εκκλησίαςενώ οι δραστηριότητες τηςΠ.Ε.Γ. να αποτελούν εργαλείο ποιμαντικής για κάθε στέλεχος της Εκκλησίας. Στο άρθρο 10 του Καταστατικού της Ενώσεωςορίζεται ως Επίτιμος Πρόεδρος του Σωματείου ο εκάστοτε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος.

Αμέσως μετά την ίδρυσή της, ηΠ.Ε.Γ. απασχολεί την Ιερά της Σύνοδο η οποία στην υπ. Αριθμ.: 2361/23-6-1983 Εγκύκλιο αναφέρει :«Δια την αντιμετώπισιντων κοινωνικώνκαι οικογενειακώνπροβλημάτων,τα οποίαδημιουργεί η δραστηριότηςτων ακραίωνκυρίως παραθρησκευτικώνοργανώσεων, με την πρωτοβουλίαν γονέων, των οποίων τα τέκνα έπεσαν θύματα ει ς τοιαύτας οργανώσεις, τη συμβολή συνεργατών του επί τωναιρέσεων Συνοδικού Γραφείου και τη συνεργασία της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, ιδρύθη η«Πανελλήνιος Ένωσις Γονέωνδιατην προστασίαν του Ατόμου και της οικογενείας»...Επειδήη εν λόγω Πανελλήνιος ΈνωσιςΓονέων, βάσει του καταστατικούαυτής,εμφορείταιυπό ακραιφνούς Ορθοδόξου φρονήματος, η Ιερά Σύνοδος ενθαρρύνει την συνεργασίαν μετ' αυτής ...».

 Θεωρούμεπολύ σημαντικόνα σταθούμε λίγο σ' αυτή την διάσταση.

Τη σύνδεση δηλαδή της όλης «εργασίας » με την επίσημη Εκκλησία και τις δομές της. Ο π. Αντώνιος πολλές φορές αντιμετώπιζε εξανισταμένους αδελφούς για τον τρόπο με τον οποίο η Εκκλησία αντιμετώπιζε ή όχι την εξάπλωση των διαφόρων παραθρησκευτικών ομάδων. Όταν πλησίαζαν λοιπόν τον μακαριστό γέροντα ενθουσιώδεις και παρορμητικοί αδελφοί και έθεταν το ερώτημα:«τι κάνει η Εκκλησίαγια να αντιμετωπίσει το ταδε ή το δείνα πρόβλημα;»Ο π. Αντώνιος απαντούσεαφοπλιστικά με ερώτηση:«εσύ, αδελφέ δεν είσαι Εκκλησία;» «Εμείς εδώ που εργαζόμαστε για την ενημέρωση και τη θεραπεία του προβλήματος δεν είμαστε Εκκλησία;»Αυτότο έλεγεο π. Αντώνιος και το εννοούσε με όλη του τη δύναμη. Ποτέ δεν ξεχώρισε το έργο του ή το έργο της ομάδας του από αυτό της Εκκλησίας.

Ο κόπος του, ο μόχθος του, η μελέτη και η συγγραφή χιλιάδων σελίδων οικοδομής, η αγρυπνία, οι ατελείωτες ώρες που περνούσε με τους συνεργάτες του αλλά και με κάθε πλανημένο αδελφό, ήταν έργο της Εκκλησίας.Παρ' ότι δεν ήταν λίγες οι φορές που αντιμετώπισεεμπόδια και υποτιμητικά σχόλια κι από κληρικούς ακόμα, ποτέ δεν έκανε δημόσια κριτική ή δεν έγραψε ο,τιδήποτε θα μείωνε το κύρος της Εκκλησίας και των λειτουργών της.

Ηδράση τηςΠ.Ε.Γ. νομίζουμε ότι είναι σε όλους γνωστή. Με την σοφή και χαριτωμένη καθοδήγηση του π. Αντωνίου εκπαιδεύτηκαν πολυάριθμα στελέχη με γνώση πάνω στο αντικείμενο των αιρέσεων και της παραθρησκείας. Πολλοί γονείς βρήκαν ανακούφιση και λύτρωση στο πρόβλημά τους, όταν έχοντας χάσει το παιδί τους στα δίχτυα μιας ολοκληρωτικής οργάνωσης βρήκαν ένα χέρι βοηθείας μέσα σε ένα κόσμο άγνοιας και προκατάληψης. Στελέχη ακόμα παραθρησκευτικών ομάδων κατάφεραν, με τη βοήθεια του Θεού και του π. Αντωνίου, να ξεφύγουν από την πλάνη και να αποτελούν σήμερα τους πλέον δραστήριους συνεργάτες μας.

Ένα σημαντικό και πλούσιο έργο ενημέρωσης αναπτύχθηκε μέσα από την έκδοση σχετικών περιοδικών και φυλλαδίων όπως τα: «Πληροφορείν», η «Φιλανθρωπία Χριστού», το «Νομικό Δελτίο» και ο «Διάλογος». Η έκδοση και η διακίνηση τέλος, των βιβλίων του π. Αντωνίου αποτελούν σημαντικό εργαλείο στην ποιμαντική του δραστηριότητα και την σημαντικότερη ίσως παρακαταθήκη που μας κληροδότησε. Η«ΠανελλήνιαΈνωση Γονέων για τηνπροστασίατου ΕλληνορθοδόξουΠολιτισμούτης Οικογενείαςκαι του ατόμου»,συνεχίζει και σήμερα το έργο του μακαριστού πατρός. Εμείς που δραστηριοποιούμαστε σ' αυτό το έργο δεν μπορούμε παρά να έχουμε μοναδικό φάρο και οδηγό τη φωτισμένη και χαριτωμένη προσωπικότητα του π. Αντωνίου και εργαλείο, τηντεράστια παρακαταθήκη που μας κληροδότησε.Αυτό ίσως αποτελεί και το καλύτερο μνημόσυνο

Από το περιοδικό ΔΙΑΛΟΓΟΣ τεύχος 44

 Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον    www.egolpion.com

9/4/2010

Read more:http://www.egolpion.net/p_antonios_4.el.aspx#ixzz2jmv104GR

ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΩΝ ΝΕΟΦΑΝΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ

Αρχιμ.Δανιήλ Γούβαλης. Αφιέρωσε τη ζωή του στον Αντιαιρετικό αγώνα της Εκκλησίας μας.

ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΜΟΡΦΕΣ

ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ

ΤΩΝ ΝΕΟΦΑΝΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ  

Λάμπρου Κ. Σκόντζου

Θεολόγου - Καθηγητού

Η εισήγησή του στηνΚΑ' Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη

   ΗΑγία μας Εκκλησία ιδρύθηκε στη γη από το Σαρκωμένο Υιό και Λόγο τού Θεού για να είναι στους αιώνες το μοναδικό θείο καθίδρυμα της σωτηρίας τού ανθρωπίνου γένους. Να είναι κατά τους αγίους Πατέρες το νοητό θερα­πευτήριο, το οποίο θα προσφέρει εσαεί αποτελεσματική πνευματική θεραπεία στα τραυματισμένα από την αμαρτία και τη φθορά ανθρώπινα πρόσωπα. Το ανέσπερο φως τού Λυτρωτή μας Χριστού φανέρωσε στους ανθρώπους τα ανθρωποκτόνα έργα τού σκοτεινού άρχοντα Εωσφόρου και των ειδεχθών «αγγέλων» του. Κονιορτοποίησε τα καταχθό­νια σχέδιά του και γι' αυτό άρχισε ο διάβολος το έργο της διαβρώσεως της Εκκλησίας εξ αρχής. Η Εκκλησία τού Χριστού θεμελιώθηκε σε ένα άκρως εχθρικό περιβάλλον. Ευθύς αμέσως από την ημέρα της Πεντηκοστής άρχισε να πολεμείται με ιδιαίτερη σφοδρότητα από τις αρχές, τις εξουσίες και τις δυνάμεις τού κόσμου, οι οποίες δρούσαν ως εντολοδόχοι τού Σατανά και ο οποίος έχει ως μοναδική του ενασχόληση να καταστρέφει τα έργα τού Θεού.

Η από πολλών αιώνων σατανοκρατία στη γη είχε δημι­ουργήσει βαθιές ρίζες στην ανθρωπότητα. Εκατομμύρια ανθρώπινα πρόσωπα είχαν ταυτιστεί με τον αρχιεργάτη της ανομίας. Έγιναν οι πιστοί του δούλοι, οι οποίοι όχι μόνο τηρούσαν τις εντολές του, αλλά και συνεργάζονταν μαζί του για την καταστροφή της θείας δημιουργίας, ως«κύματα θαλάσσης επαφρίζοντα»(Ιουδ. 12-13), κατά τον άγιο απόστολο Ιούδα.

Όλος αυτός ο συρφετός της ανομίας με αρχηγό τον Εω­σφόρο βάλθηκε να γκρεμίσει και να εκμηδενίσει την Εκ­κλησία του Χριστού. Ήθελε να απαλλαγεί από Αυτή επειδή απειλούσε τα κλοπιμαία δικαιώματά του και έσειε επικίν­δυνα το σαθρό και μαύρο οικοδόμημά του.

Σκέφτηκε πονηρά. Αποφάσισε να εγείρει κατ' αρχήν τις αρχές και τις εξουσίες τού κόσμου, οι οποίες ήταν δικές του, να δολοφονήσει εν τη γενέσει της τη νεαρή Εκκλησία. Έγειρε πρώτα τους αντίχριστουςΙουδαίους, προκαλώντας μέγα διωγμό στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Τα αποτελέσματα όμως ήταν αποκαρδιωτικά. Η Εκκλησία όχι μόνο δεν εκμηδενίστηκε, αλλά εξαπλώνονταν με θαυμαστή ορμή σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της υφηλίου. Έγειρε κατόπιν τη σιδερόφρακτη και διεφθαρμένηρωμαϊ­κή εξουσίαμε συνεργάτες τούς λάτρεις των σατανικών ειδώλων, προκειμένου να φέρει εις πέρας εκείνη την αποστολή που δεν κατόρθωσε ο Ιουδαϊσμός. Τριακόσια χρόνια φοβερών διωγμών, με ποταμούς αιμάτων εκατομμυρίων Μαρτύρων το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Η Αγία Εκκλησία του Χριστού όχι μόνο δεν εκμηδενίστηκε, όπως ήθελε ο μαύρος συρφετός των διωκτών Της, αλλά ανδρώνονταν περισσότερο, όσο πιο σκληρός ήταν ο διωγμός, αφού κατά τον ιερό Χρυσόστομο:«Πολλά τα κύματα και χαλαιπόν το κλυδώνιον, άλλ' ου δεδοίκαμεν μη καταποντισθώμεν»(Ι. Χρυσ. P.G. 52,457).

Τότε ο μισόκαλος σκέφτηκε πιο πονηρά. Να διαλύσειεκ των έσωτην Εκκλησία, με τη νόθευση της αλήθειας και την αμφισβήτηση της αυθεντικότητάς Της. Δυστυχώς το κατά­φερε. Χρησιμοποιήθηκαννόες υπερφίαλοινα πραγματο­ποιήσουν τον αντίθεο στόχο. Ορμώμενοι απόεωσφορικό εσμόαμφισβήτησαν την θεία αποκαλυμμένη αλήθεια της Εκκλησίας και άρχισαν να κηρύττουν«έτερον ευαγγέλιον»(Γαλ. 1,6) κατά τον απόστολο Παύλο, σατανικό. Αυτοί ήταν οι αιρεσιάρχες των πρώτων εκκλησιαστικών χρόνων,«πλή­ρεις παντός δόλου και πάσης ραδιουργίας... διαστρέφοντες τας οδούς Κυρίου τας ευθείας»(Πράξ. 13,10). Άρχισε η εσωτερική κατεδάφιση. Ενώ η Εκκλησία δε φοβήθηκε τους διωγμούς των Ιουδαίων και των Εθνικών, πανικο­βλήθηκε μπροστά στηθύελλα των αιρέσεων. Ενώ η λαίλα­πα των διωγμών αντιμετωπίσθηκε νικηφόρα, με το απαρά­μιλλο ηρωικό φρόνημα των μαρτύρων Της, η θύελλα των αιρέσεων παρουσίασε ανυπέρβλητες δυσκολίες. Μέγα πλήθος πιστών εξέπεσαν στην κακοδοξία.

Ηαγία μας Εκκλησία οργανώθηκε νωρίς εναντίον κάθε κακοδοξίας. Το Πανάγιο Πνεύμα που ενυπάρχει εσαεί σε Αυτή (Ιωάν. 16,13), φώτισε τουςαγίους Πατέρες, οι οποίοι διατύπωσαν με ακρίβεια το ορθόδοξο δόγμα και βρήκαν πρόσφορους και αποτελεσματικούς τρόπους αντιμετωπίσε­ως των αιρέσεων. Ανέδειξε μεγάλουςαπολογητέςκαιομολογητέςοι οποίοι πρόβαλλαν την αποκαλυμμένη αλήθεια και απομόνωσαν τα ψεύδη και τιςαπάτες των αιρετικών.

Δυστυχώς όμως το φαινόμενο των αιρέσεων είναι ένα διαχρονικό πρόβλημα στην Εκκλησία. Ουδέποτε υπήρξε ανακωχή των αιρετικών μέχρι σήμερα και όπως φαίνεται αυτή η κατάσταση θα συνεχιστεί έωςτα έσχατα. Στους σύγχρονους χαλεπούς καιρούς της πρωτοφανούς έκπτωση των αξιών, τού αμοραλισμού και της πνευματικής συγχύσεως, το πρόβλημα της κακοδοξίας έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Εκπληρώνεται δυστυχώς η πρόρρηση τού απο­στόλου Παύλου«ότιεν εσχάτοις καιροίςαποστήσονται τινές της πίστεως, προσέχοντας πνεύμασι πλάνοις και διδασκαλίαις  δαιμονίων, εν υποκρίσει ψευδολόγων»(Α' Τιμ. 4,1). Όλεςοι δυνάμει της κακοδοξίας, τού ψεύδους και της απάτης έχουν στοχεύσει εναντίον της Εκκλησίας μας.Oι πολέ­μιοι του Χριστούπαραμερίζουν τις διαφορές μεταξύ τους και συνασπίζονταιπροκειμένου να πλήξουν από κοινού το κύρος της Εκκλησίας Του.Παπικοί, Προτεστάντες όλων των αποχρώσεων, Χιλιαστές, Μορμόνοι, Αντβεντιστές, Σαηεντολόγοι, αποκρυφιστές, νεοπαγανιστές, αγνωστικιστές, άθεοικ.λπ. αποτελούν σήμερα το πολεμικό δυναμικό εναντίον της ακριβής μας Ορθοδοξίας, όλοι τους«Λύκοι βαρείς, μη φειδόμενοι τού ποιμνίου»(Πράξ. 20,29).Άπειρα τα θύματα. Άγνωστο πλήθος αδελφών μας ορθοδόξων πιστών αποτοιχίζονται συνεχώς από τη στοργική αγκαλιά της μητέρας μας Εκκλησίας και προσδένονται ως φανατικοί ουραγοί στα άρματα των κακοδόξων αιρεσιαρχών.

Η δράση της σύγχρονης  κακοδοξίας έχει ιδιάζουσα δυ­ναμική. Αυτό οφείλεται σε πολλούς λόγους. Επισημαίνου­με τους εξήςκυριότερους:

1) Η πνευματική κατάσταση τού συγχρόνου ανθρώπου.

  Οσύγχρονος άνθρωπος διαφέρει σημαντικά από τον άνθρωπο παλαιοτέρων γενεών. Η νοοτροπία του είναι εντελώς διαφορετική από εκείνη του παρελθόντος. Κληρονομώντας τις ανατρεπτικές αρχές τού λεγομένου «ευρωπαϊ­κού διαφωτισμού» και γενικότερα τα βιώματα τού δυτικού ορθολογιστικού κυκεώνα, αποθέωσε τη λογική του και έθε­σε ως κέντρο τού κόσμου τον εαυτό του. Πλημμυρισμένος από εωσφορικό εσμό κοσκινίζει κάθε παραδεδομένη πίστη στο μυαλό του. Αν αυτή δεν συμφωνεί με τον δικό του υποκειμενισμό, την απορρίπτει και στη συνέχεια την πολεμά με πρωτοφανή σφοδρότητα. Ο νομιζόμενος «ορθός λόγος» φιλτράρει πίστεις και αντιλήψεις αιώνων, για να αποθεώσει στη δική του υποκειμενική γνώμη.

Μετά την κατάρρευση κυρίαρχων ιδεολογιών αναδύθη­κε επί πλέον στην επιφάνεια το παγκόσμιο εφιαλτικό αποκρυφιστικό πλέγμα της «Νέας Εποχής», η οποία έφερε τις τελευταίες δεκαετίες τη χειρότερη πνευματική σύγχυση όλων των εποχών. Κατάφερε να αμβλύνει κάθε θρησκευτι­κή πίστη με το σατανικό δόγμα:«όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο θεό, όλες οι θρησκείες είναι καλές»και να τη σχετικοποιήσει με το άλλο επίσης σατανικό δόγμα:«όλες οι θρησκείες είναιατελείς,ψάξε να βρεις τη λιγότερο ατελή, αυτή που σου ταιριάζει».Καταλαβαίνει κανείς το μέγεθος τού υποκειμενισμού που έσπειρε στις καρδιές των ανθρώπων. Είμαστε όλοι μάρτυρες σήμερα αυτής της τρομερής σύγχυσης.Συναντάμε χριστιανούς να εμφορούνται από αντιλήψεις αποκρυφιστικές. Συναντούμε αποκρυφιστές να δηλώ­νουν χριστιανοί. Συναντάμε ορθοδόξους να δέχονται προτεσταντικές δοξασίες.Συναντάμε προτεστάντες να αυτοαπο­καλούνται «ορθόδοξοι»και να ακολουθούν εξωτερικά ορθόδοξα τυπικά. Οι παπικοί με τη διαβόητη «Ουνία» πα­ριστάνουν τους ορθοδόξους. Οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά αυτοαποκαλούνται τελευταία χριστιανοί κ.λπ. Υπάρχουν και χειρότερα. Υψηλά ιστάμενοι της Εκκλησίας μας, χωρίς να παραβλέπουμε τους οποίους αγαθούς τους στόχους, προχωρούν πέρα από τα όρια που έθεσε η Εκκλησία μας στις σχέσεις τους με τους αιρετικούς με αποτέλεσμα νααμβλύνεται το ορθόδοξο φρόνηματων πιστών έτι περισσό­τερο, να αποθρασύνονται οι αιρετικοί και να εντείνεται ηδιάβρωση της Ορθοδοξίαςμας.

Η Ορθόδοξος Καθολική Εκκλησία μας ωςο μοναδικός φορέας της ανόθευτης  αποκαλυμμένης αλήθειας, και ωςεκ τούτου η αληθινή Εκκλησία του Χριστού, δέχεται τα πυρά όλων των αιρετικών. Και το χειρότερο: Της φορτώνουν όλα τα ολέθρια διαχρονικά σφάλματα του παπισμού και του προτεσταντισμού.

2) Παγκοσμιοποίηση - σύγχρονη πολυπολιτισμική πραγματικότητα

  Βιώνουμε στις μέρες μας τη χειρότερη ίσως στην ιστορία της  ανθρωπότητας ισοπέδωση των εννοιών της εθνότητας και της ιδιαιτερότητας των λαών. Εδώ και δύο δεκαετίες ολόκληρος ο πλανήτης έγινε μία γειτονιά. Ο πλούτος του κόσμου έπαψε να έχει πατρίδα, όπως και η φτώχια. Οι μεγάλες  αποφάσεις παίρνονται σε συγκεκριμένα παγκόσμια κέντρα. Αποφασίζουν δυστυχώς άλλοι για άλλους. Oι άνθρωποι έγιναν κοσμοπολίτες. Τα σύνορα των κρατών είτε άνοιξαν, είτε παραβιάζονται, με αποτέλεσμα να έχουμε τη μεγαλύτερη νόμιμη ή παράνομημετανάστευσηόλων των εποχών. Τα εκατομμύρια των μεταναστών μαζί με τις αποσκευές τους μεταφέρουν και τις ιδιαίτερες πνευματικές και θρησκευτικές τους καταβολές στο νέο τόπο της εγκατάστασής τους. Εκεί μαζί με άλλους ομοεθνείς και ομοθρήσκους τους ιδρύουν θρησκευτικά κέντρα και εν πολλοίς προσπαθούν να διαδώσουν την πίστη τους. Σε πολλές περιπτώσεις γίνεται και το αντίθετο. Διάφοροι ντόπιοι αιρετικοί εκμεταλλευόμενοι τα προβλήματα των μεταναστών, τους προσεγγίζουν δήθεν για να τους βοηθήσουν, τους προση­λυτίζουν και τους εντάσσουν στο δυναμικό της αιρετικής τους ομάδας. Είναι γνωστό πως το κέντρο της Αθήνας έχει γεμίσει με αλβανόφωνες, αραβόφωνες, ρωσσόφωνες, αφρικανόφωνες κ.λπ. αίθουσες προτεσταντών. Έχει πλημ­μυρίσει το κέντρο της Αθήνας και των άλλων μεγάλων πό­λεων από χιλιαστικά περιοδικά γραμμένα στα αλβανικά, ρωσικά, αραβικά, ινδικά, ακόμα και στα σουαχίλι! Οι τοίχοι είναι γεμάτοι από αφίσες που καλούν τους μετανάστες να τους «βοηθήσουν και να τους μιλήσουν για τον Χριστό». Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς πόσο φρέσκο δυναμικό προσθέτουν οι αιρετικοί στις παρασυναγωγές τους. Όλοι αυτοί είναι δυνάμει μελλοντικοί ιεραπόστολοι της πλάνης, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στη χώρα τους!

3. Ο σύγχρονος καταιγισμός πληροφορίας και η έκρηξη της τεχνολογίας

  Είναι γνωστό πως στις  μέρες μας έχουμε μία ασύλληπτη ανάπτυξη της τεχνολογίας, ιδιαίτερα στον τομέα της πληρο­φορίας. Ουδέποτε στο παρελθόν έγινε ο άνθρωπος αποδέκτης γνώσεως και πληροφοριών τέτοιου μεγέθους. Η αλματώδη ανάπτυξη της ηλεκτρονικής και των τηλεπικοι­νωνιών έφερε νέα πρωτόγνωρα δεδομένα στην ανθρωπό­τητα τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Η τηλεόραση, το διαδί­κτυο και λιγότερο το ραδιόφωνο, αποτελούν τις κύριες χο­άνες, οι οποίες διοχετεύουν όλη τη γνώση και την πληρο­φορία τού κόσμου σε κάθε πολίτη σε οποιοδήποτε σημείο τού πλανήτη. Γκρεμίστηκαν πια τα στεγανά της άγνοιας και έγιναν κοινωνοί της πληροφορίας όλοι οι άνθρωποι, χωρίς φραγμούς εθνικούς, ταξικούς, μορφωτικούς, θρησκευτικούς φιλοσοφικούς, οικονομικούς. Η παρεμπόδιση της πληροφορία ανήκει πια στο παρελθόν.

Είναι γνωστό πόσο εύκολο είναι σήμερα να προσλάβει ο οιοσδήποτε γνώση ή πληροφορία που πριν λίγα χρόνια θα κοπίαζε πολύ να την αποκτήσει. Μέχρι πριν λίγες δεκαετίες θρησκευτικές αντιλήψεις διαδίδονταν μόνο μέσω των ιερα­ποστόλων. Κληρικοί και θεολόγοι γνωρίζαμε ελάχιστα στοιχεία για κύριες αιρετικές ομάδες, εκτός και αν καταβάλλαμε μεγάλη προσπάθεια και αφιερώναμε πολύ χρόνο ανατρέχοντας σε εξειδικευμένες βιβλιοθήκες. Τώρα με το πάτημα ενός κουμπιού στον προσωπικό μας ηλεκτρονικό υπολογιστή έχουμε ταχύτατα μέσα στο σπίτι μας απίστευτο όγκο πληροφοριών για οποιοδήποτε θέμα. Δαιδαλώδες συνδέσει μας αποκαλύπτουν πληροφορίες που δεν μπο­ρούσαμε να φανταστούμε στο παρελθόν.

Σήμερα δεν χρειάζεται να περιοδεύσει ο απεσταλμένος του κάθε αιρεσιάρχη σε κάθε γειτονιά και σε κάθε σπίτι προκειμένου να στρατολογήσει οπαδούς.Μία ιστοσελίδα στο διαδίκτυο εργάζεται περισσότερο από μία στρατιά ιερα­ποστόλων. Μία διαδικτυακή συνομιλία αποδίδει περισσό­τερο από δεκάδες καλά εκπαιδευμένα μέλη οποιασδήποτε αιρετικής ομάδας. Και το σπουδαιότερο, η ηλεκτρονική συ­νομιλία είναι απρόσωπη, που σημαίνει ότι μηδενίζονται τα όποια μειονεκτήματα του αιρετικού υποβολέα. Ο αποδέ­κτης - θύμα της απρόσωπης αυτής  συνομιλίας πλάθει στο μυαλό του ασυναίσθητα μία εξιδανικευμένη ιδεατή εικόνα αυθεντίας για εκείνον.

Αν επισκεφτούμε μία οιαδήποτε ιστοσελίδα αιρετικής ομάδος θα γοητευτούμε από την εμφάνιση και τα εφέ. Αν προχωρήσουμε στην ιδεολογική ταυτότητα της ομάδας και αρχίσουμε να εμβαθύνουμε στις δοξασίες της θα παρατη­ρήσουμε ότι δεν είναι γραμμένη από ερασιτέχνες, αλλά από ειδήμονες. Θα διαπιστώσουμε ότι δεν λείπει από αυτήν η αναφορά στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας η οποία χαρακτη­ρίζεται ως «αιρετική», ως «παρηκμασμένη», ως «αντιβιβλική» κ.λπ., με στοιχεία χαλκευμένα που να είναι αληθο­φανή. Αν ο επισκέπτη της ιστοσελίδας έχει αμβλυμμένη ορθόδοξη πίστη τουλάχιστον θα εδραιώσει στο μυαλό του τις αμφιβολίες του για την ορθότητα της κλονισμένης πίστης του. Στη χειρότερη περίπτωση θα προσπαθήσει να έρθει σε επικοινωνία με την αιρετική ομάδα και ίσως πει­σθεί να ενταχθεί σ' αυτή.

4. Οργασμός έντυπης προπαγάνδας

  Με την σύγχρονη τεχνολογία απογειώθηκε κυριολεκτικά και η παραγωγή έντυπων. Ενώ παλιότερα ήταν δύσκολη υπόθεση, σήμερα με ένα πλήρες σύστημα ηλεκτρονικού υπολογιστή είναι δυνατόν να παραχθεί ταχύτατα απεριόριστος αριθμός έντυπων ποικίλης καλαισθησία με πολύ μι­κρό κόστος. Το γεγονός αυτό δεν το άφησε ανεκμετάλλευτο ο αιρετικός συρφετός στη χώρα μας. Το κέντρο της Αθήνας και των άλλων μεγάλων πόλεων κατακλύζεται από καλαί­σθητα διαφωτιστικά έντυπα προτεσταντικού περιεχομένου. Ανέφερα και προηγουμένου ότι φανατικοί οπαδοί αιρε­τικών ομάδων μοιράζουν αφειδώς ξενόγλωσσα έντυπα σε αλλοδαπούς στο κέντρο της Αθήνας

Κυκλοφορεί επίσης πληθώρα κατά κανόνα πολυτελών περιοδικών αιρετικού και γενικά κακοδόξου περιεχομένου σε προσιτή τιμή. Πολλά περιοδικά μοιράζονται δωρεάν, όπως αυτά των χιλιοστών. Η εφημερίδα «Χριστιανισμός» των Πεντηκοστιανών μοιράζεται δωρεάν κατά χιλιάδες φύλ­λα σε όλη την Ελλάδα ή στέλνονται στα σπίτια,χωρίς να ζη­τηθεί από τους παραλήπτες, όπως οι προτεσταντικές εφημερίδες «Νικητές» και «Δρόμος».

Εκσυγχρονισμός μεθόδων και Πρακτικών από την Εκκλησία

   Όπως αναφέραμε, η ποικίλη αιρετική κακοδοξία στο σύ­νολό της έχει αναγάγει τον προσηλυτισμό σε επιστήμη. Με­ταχειρίζεται ό,τι πιο σύγχρονο μέσο υπάρχει για να επιτύ­χει τους στόχους της. Εκμεταλλεύεται τη σύγχρονηπνευμα­τική σύγχυσηκαι ιδιαίτερα τα μεγάλα προβλήματα που έχει συσσωρεύσει στην ανθρωπότητα η παγκοσμιοποίηση και η πρωτοφανής μετανάστευση. Πάνω άπ' όλα χρησιμοποιεί την σύγχρονη τεχνολογία, θυμίζω την περίπτωση τού αιρε­τικού προτεστάντηΣπύρου Ζωδιάτη, ο οποίος εδώ και σα­ράντα χρόνια είχε νοικιάσει εκπομπές στα ελληνικά στον παγκοσμίου εμβέλειας φημισμένο ραδιοφωνικό σταθμό τούΜόντε Κάρλο. Όταν επετράπη η ιδιωτική ραδιοφωνία στην Ελλάδα, το 1989, οιΠεντηκοστιανοίήταν από τους πρώτουs που ίδρυσαν ποιοτικό ραδιοφωνικό σταθμό πανελλήνιας εμβέλειας. Επίσης την ανάπτυξη τού διαδικτύου όλες οι αιρετικές ομάδες απέκτησαν τη δική τους ιστοσελίδα και εκμεταλλεύτηκαν τα πλεονεκτήματα αυτής της καταπληκτικής τεχνολογίας.

Σε αντίθεση με αυτούς εμείς οι ορθόδοξοι ακολουθούμε συχνά ως απλοί ουραγοί, εφαρμόζοντας κατά κανόνα πρακτικές απαρχαιωμένες και άρα ελάχιστα αποτελεσματικές. Στην καλύτερη περίπτωση αντιγράφουμε εκ των υστέρων πρακτικές των αιρετικών. Βεβαίως τον τελευταίο καιρό κάποιες μητροπόλεις και ενορίες άρχισαν να εκσυγχρονίζο­νται και αυτό είναι ενθαρρυντικό στοιχείο. Εδώ μπορούμε να αναφέρουμε ως μνημόσυνο την συμβολή τού αειμνή­στουπ. Αντωνίου Αλεβιζοπούλου, ο οποίοςέθεσε τις  επιστημονικές βάσεις τού αντιαιρετικού αγώναστη χώρα μας.Επίσης ο καταξιωμένος θεσμός τωνΠανορθοδόξων Συνδιασκέψεωνβρίσκεται πρωτοπόρος στην εξεύρεση πρόσφο­ρων τρόπων ποιμαντικής αντιμετωπίσεως των αιρέσεων.

Από το βήμα αυτό θα προσπαθήσουμε για μία ακόμη φορά να δώσουμε ένα περιεκτικό πλάνο το οποίο μπορεί να αποτελέσει έστω τη βάση για την αναθεώρηση παλαιών μεθόδων. Ήτοι:

1. Η συνειδητοποίηση των συγχρόνων προβλημάτων

  Πρωταρχική προϋπόθεση είναι να συνειδητοποιήσουμε το γεγονός ότι ο σύγχρονος άνθρωπος σκέπτεται εντελώς διαφορετικά από τον άνθρωπο παλαιοτέρων εποχών, οπό­τε πρέπει να τού μιλήσουμε στη δική του γλώσσα. Πρέπει να κατανοήσουμε απόλυτα την πνευματική του σύγχυση αποβάλλοντας τις παρωπίδες μας για κάποια αυτονόητα πράγματα. Αναφέρω για παράδειγματο πρόβλημα των μι­κτών γάμων, οι οποίοι αποτελούν ένα σοβαρό ποιμαντικό πρόβλημα για την Εκκλησία μας που πρέπει να αντιμετω­πιστεί με τη δέουσα κατανόηση, χωρίς να γίνεικαμμιά έκπτωση στην πίστη. Είναι γνωστό ότι έχουμε σήμερα ένα πνευματικό αλαλούμ σε αυτές τιςοικογένειες.Με το πρό­σχημα του «αλληλοσεβασμού» της θρησκευτικής πίστεως, έχουμε συνήθως διπλή θρησκευτική δραστηριότητα στην οικογένεια, που σημαίνειεξοικείωση με την άλλη πίστη και άμβλυνση της οικίας πίστεως. Εδώ χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και διακριτικότητα. Το πρόβλημα των μετανα­στών έχει οξύνει αυτή την κατάσταση με χιλιάδες μικτούς γάμους.

Την πνευματική σύγχυση τού σύγχρονου ανθρώπου, όπως προαναφέραμε, ενέτεινε ο διάχυτος αποκρυφισμός τηςΝέας Εποχής. Για να αντιμετωπίσουμε συγκεκριμένες κακοδοξίες τού αποκρυφιστικού νεοεποχίτικου πλέγματος πρέπει να είμαστε γνώστες τού προβλήματος και της μεγάλης ζημιάς που έγινε στις ψυχές των ανθρώπων τόσα χρό­νια.Πρακτικά τού αποκρυφισμού και η νοοτροπία της Νέας Εποχής είναι παρούσες και βαθιά ριζωμένεςστην ψυ­χοσύνθεση άγνωστου πλήθους ορθοδόξων αδελφών μας.

2. Η αξιοποίηση της  τεχνολογίας

  Ησύγχρονη τεχνολογία είναι ευτυχώς χρησιμοποιήσιμη από τον καθένα μας,πολλώ δε μάλλον από την Εκκλησία μας η οποία διαθέτει τα μέσα προκειμένου να χρησιμοποι­ήσει την τεχνολογική πρόοδο στον τομέα της ποιμαντικής της διακονίας. Ιδιαίτερα αναφέρομαι στην τηλεόραση και το διαδίκτυο. Είναι γνωστό πως ο σύγχρονος άνθρωπος είναι δέσμιος της εικόνας. Αυτό δε θα πρέπει να το ξεχνάμε και δε θα πρέπει να το αφήσουμε ανεκμετάλλευτο.

Πρώτα άπ' όλα είναι γενικό αίτημα του πιστού λαούη ίδρυση τηλεοπτικού σταθμούπανελλήνιας εμβέλειας από την Εκκλησία, διότι σιχάθηκε τα «τηλεοπτικά σκουπίδια» της  ιδιωτικής, αλλά και της κρατικής  τηλεόραση αποζητώντας τηλεοπτική σοβαρότητα. Πληροφορούμαστε ότι η ετεροδοξία σε χώρες τού εξωτερικού, ιδιαίτερα στην Αμερική, διαθέτει πανίσχυρους τηλεοπτικούς σταθμούς, οι οποίοι εκπέμπουν ακόμη και δορυφορικά, διαδίδοντας τις ποικίλες πλάνες τηςσε όλον τον κόσμο. Εμείς, αν και πέρασαν είκοσι χρόνια μετά τη χορήγηση αδειών και συχνοτήτων σε ιδιώτες δεν έχουμε προχωρήσει στην ίδρυση τηλεοπτικού σταθμού, με το αιτιολογικό ότι δεν έχουμε χρήματα και προσωπικό. Έχω τη βεβαιότητα πως τα όποια εμπόδια ξε­περνιούνται όταν γίνει η αρχή. Πληθώρα εθελοντών περι­μένουμε να προσφέρουμε αμισθί τις  υπηρεσίες μας στον τηλεοπτικό δίαυλο της Εκκλησίας μας.

Μπορούμε να φανταστούμε τα αποτελέσματα ενός τέτοι­ου εγχειρήματος. Η τηλεοπτική εικόνα τού εκκλησιαστικού διαύλου θα μπει σε κάθε ελληνικό σπίτι, εκεί που δε θα μπορούσε να έχει εύκολη πρόσβαση ο ποιμένας ή ο κάθε εργάτη της  Εκκλησίας. Μέσω της εκκλησιαστικής τηλεόρασης θα μπορούσε να έχει θεαματικά αποτελέσματα η αντιαιρετική ποιμαντική της εκκλησίας μας, με εκπομπές που θα αναφέρονται σε θέματα πίστεως και κακοδοξίας.

Προτείνω από τη θέση αυτή στη Συνδιάσκεψη μας να πά­ρουμε απόφαση και να προτείνουμε στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας  τη δρομολόγηση ίδρυσης εκκλησιαστικού τηλεοπτικού διαύλου, ως επιτακτική ποιμαντική ανάγκη των καιρών μας.

Η εκκλησιαστική ραδιοφωνία ευτυχώς έχει αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια και προσφέρει σημαντική ποιμαντική διακονία. Φρονώ όμως ότι θαπρέπει να πολλαπλασιαστούν οι εκπομπές που αναφέρονται σε θέματα πίστεως και αιρέ­σεων, με πιο ποιοτική μορφή.

Ερχόμαστε στο μεγάλο σύγχρονο τεχνολογικό επίτευγμα που είναι τοδιαδίκτυο. Πιστεύω ότι συμμεριζόμαστε όλοι την άποψη ότι η παγκόσμια ηλεκτρονική δικτύωση άλλαξε τον κόσμο τα τελευταία είκοσι χρόνια. Η Εκκλησία μαςμε δειλά βήματα υιοθέτησε το διαδίκτυο εκτιμώντας τις απεριόριστες δυνατότητές του. Η ιστοσελίδα τηςΙεράς Συνό­δου της Εκκλησίας της Ελλάδοςκαθώς και οι ιστοσελίδες πολλών Ιερών Μητροπόλεων προσφέρουν σημαντική ποι­μαντική διακονία. Το ίδιο και μία πληθώρα ιστοσελίδων ιδιωτικών συλλόγων και προσώπων που πρόσκεινται στην Εκκλησία, επιτελούν αξιόλογο έργο. Αναφέρω εδώ και την ιστοσελίδα τηςΠ.Ε.Γ., (Πανελλήνια Ένωσης Γονέων) η οποία έχει ανεβασμένο πολύτιμο αντιαιρετικό υλικό.

Είναι ανάγκη όμως για περαιτέρω αξιοποίηση των δυ­νατοτήτων τού διαδικτύου. Πρέπει να πάψει η καχυποψία πολλών κληρικών και λαϊκών ότι το διαδίκτυο είναι σατα­νικό πράγμα και διαδίδει την ανηθικότητα και την πλάνη. Η τεχνολογία και οποιοδήποτε ανθρώπινο εργαλείο είναι ηθικά ουδέτερο. Αν το διαδίκτυο διαδίδει την ανηθικότητα και την πλάνη, μπορεί να γίνει ο καλύτερος άμβωνας που θα διαδίδει τον θείο λόγο και θα οδηγεί ανθρώπινα πρόσωπα στη σωτηρία.Είναι ανάγκη να αποκτήσουν όλες οι Ιερές Μητροπόλεις ιστοσελίδα, καθώς και όσεςενορίες έχουν τη δυνατότητα.Να ανεβούν σ' αυτέςάρθρα και λοιπό υλικό από ειδικούς επιστήμονες σχετικά με την αντιαιρετική θωράκιση των πιστών. Να αποφεύγονται προχειρο­γραμμένα και επιστημονικώς αστήρικτα άρθρα και λοιπό υλικό. Οι πηγέςνα είναι καλά ελεγμένες. Να είναι γραμμέ­να σε προσιτή στρωτή γλώσσα που θα την καταλαβαίνει ο κάθε επισκέπτη της ιστοσελίδας. Η καλαισθησία, οι εικόνες, τα διάφορα εφέ είναι στοιχεία που προκαλούν ευχαρί­στηση και ενδιαφέρον στον επισκέπτη.

Ο διαδικτυακός διάλογος (π.χ.blogs), είναι μία χρησι­μότατη εφαρμογή τού διαδικτύου.Καλά εκπαιδευμένοι συνεργάτες της ιστοσελίδας μπορούν να προκαλούν ενδια­φέροντα θέματα πίστης και κακοδοξίας για συζήτηση.Εξυ­πακούεται ότι οι απαντήσεις πρέπει να είναι τέτοιες που θα προβάλλουν την ορθόδοξη πίστη και θα αποδεικνύουν την πλάνη.

Χρησιμότατη εφαρμογή τού διαδικτύου είναι και το ηλε­κτρονικό ταχυδρομείο. Δίνει τη δυνατότητα για ταχύτατη και αξιόπιστη αποστολή κειμένου, εικόνας και βίντεο. Μπο­ρούν να κατασκευασθούν υπέροχα αρχεία με θέματα ποιμαντικής οικοδομής. Επίσης μπορούν να κατασκευασθούν αρχεία με ενδιαφέρον αντιαιρετικό περιεχόμενο. Ο υπεύθυνος για την αντιαιρετική δράση των ενοριών θα συγκε­ντρώσει διακριτικά όσες διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυ­δρομείου ενοριτών μπορεί να μαζέψει.Μέσω αυτών να επικοινωνεί τακτικά με αυτούς ενημερώνοντας για τη δρά­ση της ενορίας, θα τους παροτρύνει να επικοινωνούν μαζί του και να τού εκθέτουν τις απόψεις και τις απορίες τους.Μέσω αυτών μπορεί να πληροφορείται για την κίνηση των αιρετικών στην ενορία. Μπορεί μέσω αυτών να πληροφο­ρείται για τυχόν ηλεκτρονική ταχυδρομική διεύθυνση ενο­ριτών που έχουν πέσει θύματα αιρετικών και να ανοίξει μα­ζί τους διακριτική αλληλογραφία μέσω e-mail. Είναι νομίζω πιο πρόσφορο να δεχτεί ένα ηλεκτρονικό μήνυμα στον υπολογιστή του ο πλανεμένος παρά να δεχτεί μία απρό­σμενη επίσκεψη κληρικού στο σπίτι του.

Ερχόμαστε τώρα στη χρησιμοποίηση έντυπου υλικού. Έχω την εντύπωση ότι γενικά έχουμε μείνει πίσω και στον τομέα της αντιαιρετικής δράσεως με τον έντυπο λόγο. Απαρχαιωμένα εκκλησιαστικά έντυπα δε μπορούν πια να κινήσουν το ενδιαφέρον των αναγνωστών. Κάποια προ­σπάθεια της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος με την έκδοση και αποστολή έντυπου αντιαιρετικού υλικού κρίνεται κατά τη γνώμη μου ανεπαρκής μπρο­στά στον καταιγισμό της σημερινής αιρετικής δράσεως. Φρονώ ότι είναι ευκολότερη και λιγότερο δαπανηρή η έκδοση και διακίνηση αντιαιρετικού εντύπου από τις Ιερές Μητροπόλεις και τις ενορίες. Αναφέρω α» αντιπροσωπευ­τικό παράδειγμα την πολύ καλή προσπάθεια τούπ. Σωτη­ρίου Αθανασούλιατης Ιεράς Μητροπόλεως Μαντινείας και Κυνουρίας, με το καλαίσθητο και άκρως διαφωτιστικό περιοδικό «Ορθοδοξία και αιρέσεις», το οποίο μπορεί να γίνει πρότυπο για την έκδοση παρομοίων περιοδικών και από άλλες Ιερές Μητροπόλεις. Βεβαίως πρέπει να εξάρουμε και το πρότυπο ποιοτικό περιοδικό «Διάλογος» της Πα­νελληνίου Ενώσεως Γονέων για την προστασία της οικογενείας και τού ατόμου, το οποίο καλύπτει μέγα μέρος των αναγκών της Εκκλησίας μας όσον αφορά στην αντιαιρετική της δράση.

Πριν από δέκα περίπου χρόνια ο ομιλών είχε προτείνει με έγγραφο του προς τον τότε Γενικό Διευθυντή της Απο­στολικής Διακονίας την αναμόρφωση τού απαρχαιωμένου φύλλου «Φωνή Κυρίου»,προτείνοντας μεταξύ των άλλων να υπάρχει σε κάθε φύλλο στήλη με σύντομο αντιαιρετικό πε­ριεχόμενο.Δυστυχώς δεν έγινε δεκτή η πρότασή μου και η δομή τού φύλλου παραμένει η ίδια εδώ και πενήντα χρό­νια, χωρίς, κατά τη γνώμη μου, να μπορεί να ικανοποιήσει τις ποιμαντικές ανάγκες του σύγχρονου πιστού. Προτείνω η Συνδιάσκεψη μας να πάρει απόφαση και να προτείνει στη διοίκηση της Αποστολικής Διακονίας την αναδόμηση του φύλλου οικοδομής «Φωνή Κυρίου», και με στήλη αντιαιρετική. Προτείνω ακόμη να συστήσει η Συνδιάσκεψη μας στους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες να εντάξουν στην ποιμαντική διακονία της τοπικής τους Εκκλησίας την επι­μελημένη έκδοσηαντιαιρετικών φυλλαδίων, που θα καλύπτουν τις αντιαιρετικές ανάγκες τους. Με δική τους επίσης προτροπή προς τις ενορίες που έχουν τη δυνατότητα, να εκδίδουν παρόμοια φυλλάδια για τις ανάγκες της ενορίας τους.

Ως Ειδική Συνοδική Επιτροπή για τη μελέτη Αρχαιολατρίας - Νεοειδωλολατρίας είχαμε εκδώσει ένα καλαίσθητο φύλλο με θέμα: «Η προσπάθεια αναβίωσης της νεοειδωλολατρίας», το οποίο εκδόθηκε σε περισσότερα από 250.000 αντίτυπα και διανεμήθηκε σε όλη την Ελλάδα, διαβάστηκε και προκάλεσε αίσθηση λόγω ακριβώς της επι­μελημένης έκδοσης του.

3. Άλλες προτάσεις ποιμαντικής αντιμετωπίσεως των νεοφανών αιρέσεων.

α) Να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή και φροντίδα από την πλευρά της διοίκησης της Εκκλησίας μας για τηναναβάθ­μιση και παραπέρα στελέχωση τούΓραφείου Αιρέσεωντης Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδοςαπό ειδικούς επιστήμονες, οι οποίοι θα είναι διαθέσιμοι να παράσχουν κάθε δυνατή βοήθεια σε συλλογικό και προσωπικό επίπε­δο. Αυτοί, με επικεφαλής τον Γραμματέα της Συνοδικής Επιτροπής επί των Αιρέσεων, θα παρακολουθούν τη διε­θνή αιρετική κίνηση, καθώς και τη δράση των αιρετικών στην Ελλάδα και θα αποτελούν ένα άτυπο συμβουλευτικό όργανο στη Συνοδική Επιτροπή επί των Αιρέσεων.

β)Να ιδρυθούνΓραφεία Αιρέσεων σε κάθε Ιερά Μη­τρόπολη, τα οποία θα στελεχωθούν από ειδικούς επιστή­μονες που θα επωμιστούν την παρακολούθηση της αιρε­τικής κίνησης στα γεωγραφικά όρια της Μητροπόλεως, προσφέροντας τις υπηρεσίες τους σε ενορίες και πρόσωπα, θα είναι οι σύνδεσμοι με το Γραφείο Αιρέσεων της ιεράς Συνόδου, από το οποίο θα λαμβάνουν οδηγίες και υλικό.

γ)Να συσταθεί σε κάθε ενορία ενοριακή επιτροπή αιρέ­σεων, η οποία θα απαρτίζεται από ευσεβείς και ειδήμονες ενορίτες, οι οποίες θα έχουν ως αποστολή την παρακολού­θηση της αιρετικής κινήσεως στην ενορία, και η οποία σε συνεργασία με τους ιερείς και άλλους συνεργάτες, θα κα­λούνται να αντιμετωπίζουν προβλήματα που ενδεχομένως θα δημιουργούνται στην ενορία. Αυτή θα είναι ο σύνδε­σμος με το γραφείο αιρέσεων της Ιεράς Μητροπόλεως.

δ) Σε κάθε Ιερά Μητρόπολη να συσταθείσεμινάριο επι­μόρφωσης στελεχών των ενοριώνσε θέματα αντιμετώπι­σης των αιρέσεων. Η σφαιρική γνώση, η μορφωτική στάθμη και οι πνευματικές απαιτήσεις τού συγχρόνου ανθρώπου απαιτούν ίση ή ανώτερη στάθμη προσόντων των ανθρώπων της Εκκλησίας. Για τον λόγο αυτό θα πρέπει να ορίζονται από τον επιχώριο επίσκοπο για τη διακονία αυτή πρόσωπα ικανά από όλες τις απόψεις, ώστε να έχει αποτε­λεσματικότητα η αποστολή τους.

ε) Είναιανάγκη να αποκτήσει το από άμβωνος κήρυγμα και αντιαιρετικό χαρακτήρα. Μαζί με τον ηθοπλαστικό και ερμηνευτικό χαρακτήρα τού κηρύγματος είναι απαραίτητη και η εμπέδωση της αλήθειας και η περιφρούρησή της από την πλάνη.

στ) Είναι επιτακτική ανάγκη να επισημάνουμε σε όλους όσοι εμπλέκονται στον αντιαιρετικό αγώνα, την πλήρη απο­βολή κάθε ίχνους φανατισμού, υπέρμετρου ζήλου, έχθρας και μισαλλοδοξίας. Η όποια αντιμετώπιση αιρετικής πλά­νης θα πρέπει να γίνεται με πνεύμα νηφαλιότητας και έκδηλης αγάπης, έχοντας ως αρχή:μισούμε την αίρεση, αγαπάμε τον αιρετικό. Ο αιρετικός είναι άρρωστος πνευ­ματικά και χρήζει θεραπείας. Ένα χαμόγελο, ένας ευγενι­κός λόγος θα φέρει κοντά τον πλανεμένο στον εργάτη της Εκκλησίας. Αντίθετα ένας αυστηρός έλεγχος, πολλώ δε μάλλον η ύβρις θα τον απομακρύνει και θα στερεώσει πε­ρισσότερο τις πλανεμένες πεποιθήσεις του. 

ζ) Πρέπει να αποθαρρυνθούν ορισμένοι αυτόκλητοι κλη­ρικοί και λαϊκοί, με περιορισμένες δυνατότητες, ναπεριφέ­ρονται στα τηλεοπτικά παράθυρα, ως δήθεν εκπρόσωποι της Εκκλησίας, λαμβάνοντας μέρος σε συζητήσεις με αιρε­τικούς. Διότι αποστομώνονται εύκολα από τους συζητητές με αποτέλεσμα να δημιουργείται αλγεινή εικόνα στους τη­λεθεατές, εκθέτοντας ανεπανόρθωτα την Εκκλησία. Δεν φτάνει η όποια καλή πρόθεση και ο ζήλος. Η αντιμετώπι­ση της πλάνης χρειάζεται ειδικά προσόντα και ειδικές γνώσεις,τα οποία μπορεί να πιστοποιήσει μόνο η Εκκλησία μας.

η)Είναι ανάγκη να πειστεί και η Πολιτεία ότι οι αιρέσεις έχουν άμεσες συνέπειες σε όλες τις πτυχές της ζωήςτων πολιτών, αφού σε πολλές περιπτώσειςη δράση τους είναι καταστροφική για τα πρόσωπα, την οικογένεια, την κοινω­νία και το Έθνος.Να εφαρμοστούν, όπως και στις περισ­σότερες χώρες τις Ευρωπαϊκής Ενώσεως, οι κοινοτικές αποφάσεις περί των καταστρεπτικών λατρειών και σεκτών.Πρέπει να καταλάβει η Πολιτεία ότι έχει χρέος να προστα­τέψει τους πολίτες της από τη δράση των επικίνδυνων σε­κτών και να επιβάλλει την έννομη τάξη και την εύρυθμη κοινωνική ζωή.

   Σεβαστοί μου και αγαπητοί μου,

Όλοι εμείς που ασχολούμαστε με το πρόβλημα των αιρέσεων και μετέχουμε του αντιαιρετικού αγώνος, γνωρί­ζουμε την ασφυκτική μέγγενη η οποία προσπαθεί να συν­θλίψει την Εκκλησία μας, να εκμηδενίσει την Ορθοδοξία μας και να σκυλέψει τους ορθοδόξους πιστούς, στρατολο­γώντας τους στην ποικίλη πλάνη. Ο εμπνευστής και αρχιεργάτης αυτού τού τερατώδους έργου, διάβολος, μαζί με τα επί γης όργανά του, διαθέτουν στους χαλεπούς και­ρούς που ζούμε τεράστια δύναμη αξιοποιώντας κάθε δυνα­τότητα της εποχής μας. Χάνονται ψυχές«υπέρ ων Χριστός απέθανε»(Ρωμ. 14,15), για τις οποίεςέχουμε όλοι μας τε­ράστια ευθύνη! Οφείλουμε λοιπόν να εγκαταλείψουμε την απραξία μας και να αναλάβουμε δράση. Εφόσον διαθέτου­με τα προσόντα και έχουμε την ευλογία της Εκκλησίας μας, οφείλουμε να ριχτούμε στη μάχη για την προάσπιση της αμωμήτου ορθοδόξου πίστεως μας, διότι μόνη αυτή οδηγεί στη σωτηρία. Οφείλουμε να περιφρουρήσουμε και να θωρακίσουμε τους πιστούς  ομόδοξους αδελφούς μας από τις λυσσαλέες επιθέσεις των αιρετικών, τους οποίους  ο απόστολος Πέτρος δεν διστάζει να χαρακτηρίσει«κατάρας τέ­κνα»(Β' Πέτρ. 2,14) και ο απόστολος Παύλος τις πλάνες τουςδιδασκαλίες δαιμονίων»(Α' Τιμ. 4,1). Για να το πε­τύχουμε, πρέπει να εγκαταλείψουμε ξεπερασμένες μορφές αντιμετώπισης των κακοδοξιών. Ο συγχρονισμός και η χρησιμοποίηση των σύγχρονων μέσων είναι επιτακτική ανάγκη. Δεν επιτρέπεται να παραδώσουμε στον διάβολο και τα επί γηςόργανά του τη σύγχρονη τεχνολογία και επι­στημονική μεθοδολογία. Πρέπει να τα χρησιμοποιήσουμε πρώτοι εμείς για το έργο τού Χριστού μας. Τελειώνω με την εντολή τού Κυρίου μαςΙησού Χριστού προς όλους τους διαχρονικούς εργάτες Του κατά του ψεύδους και της απάτης:«συλλέξατε πρώτον τα ζιζάνια και δήσατε αυτά εις δέσμας προς το κατακαύσαι αυτά, τον δε σίτον συναγάγετε εις την αποθήκην μου»(Ματθ. 13,30).

Σας ευχαριστώ πολύ

Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον    www.egolpion.com

27   ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ  2011 

Read more:http://www.egolpion.net/sugxronh_apologhtikh.el.aspx#ixzz2jmue72mQ

Ποιος είναι ο «προφήτης» στην Καινή Διαθήκη

Ποιος είναι ο «προφήτης»

στην Καινή Διαθήκη

Πρωτοπρ. Ιωάννου Σ. Ρωμανίδου (†)

Καθηγητού Πανεπιστημίου

      Επάνω στην διδασκαλία της Εκκλησίας περί της θείας Χάριτος βασίζεται όλη η διδασκαλία Της περί της Αγίας Τριάδος, ως και περί της Ενσαρκώσεως του Θεού Λόγου.

 Λέγει ο απόστολος Παύλος: «Και ους μεν έθετο ο Θεός εν τη εκκλησία, πρώτον αποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους...»[i]. Αργότερα επεκράτησε η άποψις ότι ο προφήτης του  αποστόλου Παύλου ήταν ο επίσκοπος της Εκκλησίας των πρώτων Χριστιανών. Οπότε έχομε: Πρώτον τους Αποστόλους, μετά τους Επισκόπους και μετά τους Πρεσβυτέρους, οι οποίοι κατ' αυτήν την άποψιν είναι οι διδάσκαλοι  της Εκκλησίας.

Αν τώρα διαβάσωμε το 14ο κεφάλαιο της Α' προς Κορινθίους επιστολής του αποστόλου Παύλου, βλέπομε ότι εκεί αναφέρεται σαφώς ότι στην ενορία της Κορίνθου υπήρχαν πολλοί προφήτες, χριστιανοί δηλαδή με προφητικό, προορατικό χάρισμα. Διότι γράφει: Να μιλήσουν οι προφήτες σε ομάδες των δύο ή των τριών[ii]. Οπότε υπήρχαν τουλάχιστον τρεις προφήτες, ίσως και περισσότεροι, εξ ή επτά. Εδώ οι προφήτες της Κορίνθου δεν ήσαν όλοι τους επίσκοποι.

Όμως τι σημαίνει η λέξις προφήτες του αποστόλου Παύλου; Το τι σημαίνει φαίνεται από το γεγονός ότι  σε άλλο σημείο γράφει ο απόστολος Παύλος ότι δεν έχει αποκαλυφθή το Μυστήριο του Θεού σε προηγούμενες γενεές, όπως αποκαλύφθηκε στην δική του, όπως αποκαλύφθηκε δηλαδή «νυν τοις αποστόλοις και προφήταις»[iii]. Αυτό σημαίνει ότι ο Χριστός δεν είχε αποκαλυφθή στην Παλαιά διαθήκη, όπως αποκαλύφθηκε τώρα στους Αποστόλους και στους Προφήτες. Εδώ δηλαδή δεν μιλάει για τους Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά για τους Προφήτες της Εκκλησίας.

Αυτό σημαίνει  ότι :

α) Απόστολος είναι εκείνος στον οποίο έχει αποκαλυφθή ο Χριστός εν δόξη. Γι' αυτό στο 15ο κεφάλαιο της Α΄ προς Κορινθίους επιστολής του απαριθμεί ο απόστολος Παύλος όλους εκείνους, στους οποίους εμφανίσθηκε ο Χριστός μετά την Ανάστασί Του, αλλά και μετά την Πεντηκοστή, διότι δεν κάνει διαφοροποίησι μεταξύ των εμφανίσεων του Χριστού προ της Πεντηκοστής και μετά την Πεντηκοστή.

Οπότε το πρωταρχικό γνώρισμα του οποιουδήποτε Αποστόλου δεν ήταν μόνο ότι ήταν μαθητής του Χριστού προ της Σταυρώσεώς Του, αλλά και το γεγονός ότι ο Χριστός είχε αποκαλυφθή σ' αυτόν εν δόξη μετά την Ανάστασί Του. Γι' αυτό ο απόστολος Παύλος γράφει: «Δεν γνωρίζω τον Χριστόν κατά σάρκα αλλά κατά πνεύμα»[iv]. Διότι, για να γνώριζε τον Χριστόν κατά σάρκα, σήμαινε ότι θα έπρεπε να είχε συναναστραφή μαζί Του προ της Σταυρώσεώς Του, το οποίο δεν συνέβη με τον απόστολο Παύλο. Μετά την Σταύρωσι, Ταφή και Ανάστασί Του δεν γνωρίζομε τον Χριστόν κατά σάρκα, αλλά κατά πνεύμα. Δηλαδή βλέπομε τον Χριστόν νοερώς με τα μάτια της ψυχής, καθώς και εν δόξη κατά την εμπειρία της θεώσεως.

β) Προφήτης είναι εκείνος, στον οποίο επίσης έχει αποκαλυφθή ο Χριστός. Όποτε εμφανίζεται ο Χριστός μετά την Ανάστασί Του, εμφανίζεται μέσα σε δόξα και αυτή ακριβώς η εμπειρία, που αποκτά κανείς όταν βλέπη τον Χριστόν εν δόξη, τον καθιστά αυτομάτως είτε Απόστολον είτε Προφήτην. Αυτό σημαίνει ότι ο προφήτης, για τον οποίο ομιλεί ο απόστολος Παύλος, είναι εκείνος, ο οποίος έχει φθάσει στην θέωσι. Και αυτό φαίνεται σαφώς από εκείνο που λέγει ο απόστολος Παύλος, πριν πη το  «...ους έθετο ο Χριστός εν τη εκκλησία, πρώτον αποστόλους, δεύτερον προφήτας...», που είναι το: «...είτε δοξάζεται εν μέλος, συγχαίρει πάντα τα μέλη»[v].

Εξ άλλου έχει γίνει πλέον αποδεκτό ότι αυτά, που γράφει ο άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης για τους τότε επισκόπους, δεν απέχουν από την πραγματικότητα. Δηλαδή ότι, όπως ο προφήτης του αποστόλου Παύλου είναι εκείνος που έχει φθάσει σε θέωσι, έτσι και για τον άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη επίσκοπος είναι εκείνος που έχει φθάσει στην θέωσι. Από αυτούς μάλιστα τους προφήτας του αποστόλου Παύλου προήλθαν οι τότε επίσκοποι της Εκκλησίας[vi]  .

Ο άγιος Νικήτας Στηθάτος μας πληροφορεί ότι υπάρχουν άνθρωποι, που έχουν χειροτονηθή κατ' ευθείαν επίσκοποι από τον ίδιο τον Θεό, αν και από τους ανθρώπους δεν αναγνωρίζωνται ως επίσκοποι. Όμως είναι επίσκοποι· έχουν δηλαδή πνευματική εξουσία επισκόπου.

Φαίνεται ότι τότε στην ενορία της Κορίνθου υπήρχε μία αναταραχή, διότι όσοι είχαν γένη γλωσσών που είναι τα διάφορα είδη της νοεράς προσευχής ή μερικοί απ' αυτούς νόμιζαν ότι μπορούσαν να εξισωθούν με όλους τους άλλους. Γι' αυτό ο απόστολος Παύλος, για να βάλη μία τάξι μέσα στην Εκκλησία, μας λέγει ότι πρώτοι μέσα στην Εκκλησία είναι οι Απόστολοι, μετά έρχονται οι προφήτες, μετά οι διδάσκαλοι και τελειώνει με τα γένη των γλωσσών .

Στα κεφάλαια 13, 14 και 15 της Α΄ προς Κορινθίους επιστολής του κάνει ο απόστολος Παύλος ολόκληρη ερμηνεία της Ορθοδόξου Εκκλησιολογίας. Από αυτό φαίνεται σαφώς ότι στις ενορίες του αποστόλου Παύλου όλα τα μέλη του Σώματος του Χριστού ήταν θεόκλητα[vii]. Και τούτο, επειδή όλοι είχαν δεχθή την επίσκεψι του Αγίου Πνεύματος μέσα στην καρδιά τους. Ήσαν δηλαδή θεόκλητα μέλη του Σώματος του Χριστού, αφού είχαν χειροτονηθή από το ίδιο το Άγιο Πνεύμα. Και, όπως οι Απόστολοι έφθασαν σε δοξασμό, δηλαδή στην θέωσι, κατά τον ίδιο τρόπο οι προφήτες ήσαν εκείνοι, που επίσης είχαν φθάσει στην θέωσι, ενώ από τους διδασκάλους και κάτω ήσαν όσοι είχαν φθάσει μόνο σε φωτισμό.

[i] Α' Κορ. 12, 28.

[ii] Α' Κορ. 14, 29.

[iii] Εφ. 3, 5.

[iv] Β' Κορ. 5, 16.

[v] Α' Κορ. 12, 26.

[vi] Βλ. π. Ιωάννου Ρωμανίδου, Ρωμαίοι ή Ρωμηοί Πατέρες της Εκκλησίας, Γρηγορίου Παλαμά Έργα, Τόμος Α', εκδόσεις Π. Πουρναρά, Θεσσαλονίκη, 1984, σ. 7: «Επεκράτησε να λέγεται ο προεστώς προφήτης της ενορίας επίσκοπος και οι υπόλοιποι πρεσβύτεροι, ενώ στην αρχή συνηθίζετο να λέγωνται όλοι πρεσβύτεροι. Σημειωτέον ότι η Εκκλησία της Κορίνθου είχε τουλάχιστον πέντε προφήτες (Α' Κορ. 14, 29). Δεν απασχολούν τον Παύλο τόσο τα ονόματα επίσκοπος ή πρεσβύτερος, αφού, ως προφήτες τους θεωρεί μαζί με τους αποστόλους, ως θεμέλια της Εκκλησίας (Εφ. 2, 20). Η χειροτονία τους, όπως στην περίπτωση των αποστόλων, ήτο κατ' ευθείαν από τον Χριστό μέσω της θεώσεως (Εφ. 3, 5) και εν συνεχεία μέσω της αναγνωρίσεως της θεώσεως αυτής από τους συνθεουμένους».

[vii] Βλ. ένθ' ανωτ., σ. 7: «Μάλιστα τονίζει (ο απόστολος Παύλος) ότι ο Θεός θέτει τον καθένα μέσα στην Εκκλησία. Αρχίζει με τους αποστόλους και προφήτας, που φθάσανε στη θέωσι και τελειώνει με τα ‘'γένη γλωσσών'' (Α' Κορ. 12, 28). Αυτά τα στάδια είναι αποτελέσματα του βαπτίσματος του Πνεύματος που διακρίνεται από το βάπτισμα του ύδατος, ως φαίνεται μέχρι σήμερα από τις ακολουθίες του βαπτίσματος και του χρίσματος. Οι ευρισκόμενοι στην απαρίθμηση αυτή αποτελούν το βασίλειο Ιεράτευμα. Οι ιδιώτες (Α' Κορ. 14, 16), που είναι οι λαϊκοί δεν έχουν το βάπτισμα του Πνεύματος και δεν απαριθμούνται ακόμη από τον Παύλο μεταξύ των μελών, που έθεσε ο Θεός μέσα στην Εκκλησία».

Πρωτοπρ. Ιωάννου Σ. Ρωμανίδου (†) Καθηγητού Πανεπιστημίου

Πατερική Θεολογία

Πρόλογος:  Πρωτοπρ. Γεωργίου Δ. Μεταλληνού Κοσμήτορα Θεολ Σχολής  Πανεπ. Αθηνών

Επιμέλεια - σχόλια:  Μοναχού Δαμασκηνού Αγιορείτου

Εκδόσεις ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ

Θεσσαλονίκη 2004 

Read more:http://www.egolpion.net/profitis_palaia_dia8hkh.el.aspx#ixzz2jmuA6MN8